Sztolnia Dziedziczna Helena 1747 rok sierpień 2023

Sztolnia została wydrążona po 1747 roku. W 1776 roku sztolnia Helene miała już długość 325 metrów, a roboty chwilo zostały wstrzymane. W tym samym roku koncesję na prace w sztolni Helene uzyskuje Preller. Zakłada on nowe gwarectwo, i przejmuje stare wyrobiska w Ciechanowicach.
Wznawia prace w szybie Fröhlicher Anblick, przemianowanym na Mond, oraz szybie Adler, zwanym Goldene Sonne. Gwarectwo Prellera zdecydowało się ponadto na wydrążenie nowego szybu - Friederike Julianne. Preller. kolejnym właścicielem zostaje Hahn.
W latach 1781 - 1806 funkcjonuje gwarectwo Friederike Julianne, kierowane de facto przez Redena, nadstarosty górniczego, dyrektora Wyższego Urzędu Górniczego i głównego udziałowca gwarectwa. Pod jego rządami sztolnię Helene zaczęto przedłużać w kierunku Przybkowic, by połączyć ją z istniejącymi tam kopalniami. Ponadto wydrążono szyby Ferdinans Andenken i Neuer Friedrich. Po 1806 roku, czyli po okresie wojen napoleońskich, górnictwo upada, niewielkie prace prowadzone są jeszcze w szybie Fröhlicher Anblick. W latach 1818 - 1847 funkcjonuje gwarectwo Neue Adler, które prowadzi prace w wyrobiskach szybu Neu Adler, połączonego ze sztolnią Helene. W 1849 roku po raz kolejny zatrzymano roboty górnicze w Ciechanowicach. W kolejnych latach podejmowano jeszcze próby wydobycia jednakże było one symboliczne. Po II wojnie światowej W Ciechanowicach "goszczą" rosjanie wydobywają uran, sztolnia wraca do łask ma charakter komunikacyjny i odwadniający. Definitywne zamknięcie sztolni Helena następuje około 1960roku.