Aquarela do Brasil / Brazil Ray Conniff Yamaha Genos Roland G70 by Rico

Aquarela do Brasil / Brazil Ray Conniff Yamaha Genos Roland G70 by Rico

Aquarela do Brasil (Aquarel van Brazilië) of Brazil is een van de populairste Braziliaanse liedjes aller tijden, geschreven door Ary Barroso in 1939 en een hymne voor Brazilië.

Het liedje dat een nieuwe stijl creëerde – de samba-exaltação – werd geschreven op een regenachtige nacht (cfr. aquarel) en voor het eerst vertolkt op 16 juni 1939 in de revue Entra na Faixa door Araci Cortes. Meer aandacht kreeg de vertolking door Cândido Botelho op 28 juni 1939 in de revue Joujoux e Balangandãs in een orkestraal arrangement van Radamés Gnattali.

Barroso vroeg eerst Aracy de Almeida om de plaat in te zingen, maar haar platenmaatschappij RCA Victor wilde niet instemmen met het orkestrale arrangement. Cândido Botelho was kandidaat, maar werd gepasseerd door platenmaatschappij Odeon die in augustus 1939 begon met de opnames. Radamés Gnattali en zijn orkest stonden in voor het arrangement, en Francisco Alves zong het zes minuten durende Aquarela in.

Walt Disney merkte het nummer op in augustus 1941 bij een bezoek aan Brazilië en zorgde voor de eerste Amerikaanse opname op 4 september 1941. Eddy Duchin stond in voor het arrangement, en Tony Leonard zong de eerste versie van Brazil (in het Portugees). Disney gebruikte de muziek in de film Saludos Amigos (1942) en in het vervolg De Drie Caballeros (1944) waardoor een Engelse vertaling verscheen van de hand van S.K. Russell.

De eerste toptiennotering in de Verenigde Staten was in 1943 in een versie van Xavier Cugat die met het nummer aan de slag ging op 30 december 1941.

Van Aquarela do Brasil bestaan tientallen versies. Het nummer is bij verschillende gelegenheden verkozen tot beste Braziliaanse lied en het behoort nog steeds tot de meest gespeelde nummers in bars en restaurants.

Brazil is a 1985 dystopian science fiction film directed by Terry Gilliam and written by Gilliam, Charles McKeown, and Tom Stoppard. The film stars Jonathan Pryce and features Robert De Niro, Kim Greist, Michael Palin, Katherine Helmond, Bob Hoskins and Ian Holm.

The film centres on Sam Lowry, a man trying to find a woman who appears in his dreams while he is working in a mind-numbing job and living in a small apartment, set in a dystopian world in which there is an over-reliance on poorly maintained (and rather whimsical) machines. Brazil's satire of bureaucratic, totalitarian government is reminiscent of George Orwell's Nineteen Eighty-Four and has been called Kafkaesque and absurdist.

Sarah Street's British National Cinema (1997) describes the film as a "fantasy/satire on bureaucratic society"; and John Scalzi's Rough Guide to Sci-Fi Movies (2005) describes it as a "dystopian satire".

Jack Mathews, a film critic and the author of The Battle of Brazil (1987), described the film as "satirizing the bureaucratic, largely dysfunctional industrial world that had been driving Gilliam crazy all his life". The film is named after the recurrent theme song, Ary Barroso's "Aquarela do Brasil", known simply as "Brazil" to British audiences, as performed by Geoff Muldaur.

Though a success in Europe, the film was unsuccessful in its initial North America release. It has since become a cult film. In 1999, the British Film Institute voted Brazil the 54th greatest British film of all time. In 2017 a poll of 150 actors, directors, writers, producers and critics for Time Out magazine saw it ranked the 24th best British film ever.