دیوان حافظ با معنی و تفسیر کامل | غزل شماره 52 | روزگاریست که سودایِ بتان دینِ من است

غزل 52 از دیوان حافظ
شیوه ی زندگی یک عاشق پیشه

لایک و کامنت فراموش نشه اگر لذت بردید
-------------
اگر از خارج ایران تماشاگر ما هستید، از طریق لینک زبر میتوانید ممبرشیپ کانال را تهیه و به محتوا کمک کنید:
👇👇👇
   / @persianpoetry  
---------------------------------
لینک حمایت مستقیم خارج از ایران:
💳 https://paypal.me/persianpoetry

لینک حمایت مستقیم داخل ایران:
💳 https://idpay.ir/persianpoetry
---------------------------------
💳 حساب بانکی در ایران
6362141055505318
بانک آینده به نام آرش نعل چگر
-------------
لینک کانال فیوز
@fusepodcast
-------------
وبسایت و لینکدین اسپانسر
https://www.futek.com/
  / futek-advanced-sensor-technology-inc.  
-------------
شبکه های اجتماعی ما
🟦 telegram https://t.me/persianpoetry101
🟥 Instagram   / persian.poetry.official  
🟥 website https://adormedia.com
🟦 Twitter   / poetry_persian  
---------------------
0:00​ - Intro / شروع
0:37 - Information / اطلاعات
3:11 - Ghazal reading / خوانش غزل پنجاه و یکم دیوان حافظ
4:54 - Sponsor / اسپانسر
7:19 - couplet 1 / تفسیر روزگاریست که سودایِ بتان دینِ من است
12:58 - couplet 2 / تفسیر دیدنِ رویِ تو را دیدهٔ جان‌بین باید
18:00 - couplet 3 / تفسیر یارِ من باش که زیبِ فلک و زینتِ دهر
22:07 - couplet 4 / تفسیر تا مرا عشقِ تو تعلیمِ سخن گفتن کرد
26:59 - couplet 5 / تفسیر دولت فقر خدایا به من ارزانی دار
33:44 - couplet 6 / تفسیرواعظِ شَحنه‌شناس این عظمت گو مفروش
39:07​ - couplet 7 / تفسیر یا رب این کعبهٔ مقصود تماشاگه کیست؟
44:00​ - couplet 8 / تفسیر حافظ از حشمتِ پرویز دگر قصه مخوان

-------------
غزل شمارهٔ 52 دیوان حافظ

روزگاریست که سودایِ بتان دینِ من است
غمِ این کار‌، نشاطِ دلِ غمگینِ من است

دیدنِ رویِ تو را دیدهٔ جان‌بین باید
وین کجا مرتبهٔ چشمِ جهان‌بینِ من است؟

یارِ من باش که زیبِ فلک و زینتِ دهر
از مه روی تو و اشکِ چو پروینِ من است

تا مرا عشقِ تو تعلیمِ سخن گفتن کرد
خلق را وردِ زبان، مدحت و تحسینِ من است

دولت فقر خدایا به من ارزانی دار
کاین کرامت سببِ حشمت و تمکینِ من است

واعظِ شَحنه‌شناس این عظمت گو مفروش
زان که منزلگهِ سلطان، دلِ مسکینِ من است

یا رب این کعبهٔ مقصود تماشاگه کیست؟
که مغیلانِ طریقش گل و نسرینِ من است

حافظ از حشمتِ پرویز دگر قصه مخوان
که لبش جرعه‌کش خسرو شیرین من است
-------------------------------------------
#Hafez
#Ghazal
#persianpoetry