ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΝΤΑΚΗΣ Μουσίο Βασιλη Χατζηβασιλη

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΞ.ΞΕΧΒΑΜΕ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΝΤΑΚΗΣ 1933-1997 Ο Αντρέας Λεντάκης δεν ήταν απλώς ένας άνθρωπος των γραμμάτων και της πολιτικής. Ήταν ένας αγωνιστής, ένας καθηγητής, ένας συγγραφέας, μα πιο πολύ ένας χαρακτήρας φτιαγμένος από εκείνη τη στόφα που δεν συναντάς συχνά. Η καταγωγή του από την Όλυμπο και τις Μενετές δεν ήταν μια απλή ρίζα στο μητρώο· ήταν κομμάτι του, ήταν το περπάτημά του, ήταν ο τρόπος του.Κι εγώ τον πρόλαβα στα τελευταία του, τότε που μιλάγαμε για τον Μίκη, για τα τραγούδια που του είχε γράψει, και είχαμε κανονίσει να βρεθούμε όλοι μαζί. Μα η καρδιά του ,εκείνη η καλή καρδιά που δεν έμαθε ποτέ να κρατάει μίσος, τον πρόδωσε νωρίς, μόλις στα εξήντα δύο. Άφησε πίσω του εργο που δεν πρόλαβε να τελειώσει, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κάρπαθο.Από εκείνες τις μέρες στη φυλακή κρατάω πάντα το «τακ τακ εσύ — τακ τακ εγώ». Εκεί, πίσω από έναν τοίχο, αυτός και ο Μίκης χώρισαν την αλφάβητο σε έξι κομμάτια και μιλούσαν χτυπώντας τον τοίχο. Μ’ εκείνα τα χτυπήματα είπαν πιο πολλά από όσα λέγονται με λόγια. Ένα «βάστα γερά» που ένωσε δύο ανθρώπους και μια ολόκληρη χώρα. Και αυτό το αποτύπωμα το βάλαμε τον Απριλιο του 2000 πάνω στο συντριβάνι στο Διαφάνι, στην δέκατη έκτη ενότητα στην πορεία της ελληνικής γλώσσας στους αιώνες, μαζί με τον πατέρα μου και τ’ αδέρφια μου, τιμοντας και τους δυο τον Ανδρέα και τον Μίκη, με την ταπεινότητα που διακρίνει την λαϊκή τεχνη που υπηρετούμε , σαν να τους λέμε: «Δεν σας ξεχάσαμε».Και ήταν κι η πράξη του 1994, όταν έδωσε όλη του τη βουλευτική αποζημίωση , επτακόσιες πενήντα χιλιάδες , για τους πλημμυροπαθείς του ΔιαφανίουΜια κίνηση που δεν χρειάστηκε λόγια, γι’ αυτό και οι δικοί μας απο το μεγαρο μεχρι το Πλατύ του τραγούδησαν αγγαλιαζοντας τον Τον αγάπησαν με τον τρόπο που αγαπούν οι συμπατριώτες του, Καρπάθιοι .Ακόμα θυμάμαι κι εκείνο το συνέδριο του ’93, τότε που εξηγούσε την παραετυμολογία της Καρπάθου από τους «ἁρπά θεούς», τους θεούς που άρπαξαν του Ολύμπου. Μιλούσε για το νησί όχι σαν τόπο, αλλά σαν μύθο ζωντανό, που συνεχίζεται μέσα στους ανθρώπους του.Και τώρα, όλα αυτά δεν μένουν απλώς λόγια. Σήμερα παίρνουν φως ξανά. Γιατί προς τιμή του Αντρέα Λεντάκη θα γίνει εκδήλωση στις 18:30 στο Δημοτικό Σχολείο στα Πηγάδια της Καρπάθου,παρουσία της γυναίκας του Εφης μια συνάντηση μνήμης και ευγνωμοσύνης, όχι για να τον αγιοποιήσουμε, αλλά για να θυμηθούμε τι σημαίνει ήθος, αγώνας και προσφορά.Έτσι μένει ο Ανδρας Λεντάκης, φίλοι μου Όχι σαν μια φωτογραφία κρεμασμένη σε κάποιο γραφείο ή μιά οδός με το όνομα του, ή ένα αγαλμα αλλά σαν μια φωνή που λέει ακόμη: «Κράτα γερά». Και όσο υπάρχουν άνθρωποι που τον μνημονεύουν έτσι, δεν θα χαθεί.Άλλωστε αυτό κάναμε κσι εμείς σαν καλλιτέχνες πριν 25 χρόνια Είχε πολλά ακόμα να δώσει και στη χώρα μας αλλά και στο νησί μας την Κάρπαθο