Kastın Neydi, Moni?

Kastın Neydi, Moni?
Danişmendliler döneminde, Moni adında, her işe burnunu sokan ve ufak tefek dolaplar çevirmeyi seven bir adam yaşardı. Moni, bir şeyleri kendi lehine çevirmekte oldukça ustaydı; ama bazen bu huyu, arkadaşlarının canını sıkardı. Arkadaşlarından biri de, birlikte büyüdüğü ve her işe beraber giriştiği Nasır’dı. Moni ve Nasır, köyde adeta yapışık ikili gibiydiler.Bir gün Nasır, Moni'ye yeni keşfettiği bir işten bahsetti. Nasır, köyün hemen dışındaki bir mağarada bolca tuz kristali bulmuştu. O dönemde tuz, altın kadar değerliydi, çünkü hem yiyecekleri korumakta kullanılıyor hem de çeşitli tedavilerde işe yarıyordu. Moni, hemen bu fikre atladı. Nasır’a, tuzları toplayıp şehirde satmalarını ve kârı bölüşmelerini teklif etti. Nasır da, “Bu işte seninle varım, Moni” diyerek kabul etti.Moni’nin aklında ise başka planlar vardı. Tuzları Nasır'dan habersiz toplayıp hepsini kendi başına satmayı planlıyordu. "Bunda ne var ki? Nasır nasıl olsa anlamaz," diye düşündü.Ertesi gün, Moni erken kalktı ve mağaraya doğru yola koyuldu. Tuzları toplarken Nasır’ın gelmesini bekliyordu ama Nasır, o sabah biraz geç kalmıştı. Moni, topladığı tuzları büyük bir çuvala doldurdu ve satmak üzere pazara doğru yola çıktı. Nasır mağaraya vardığında ise her şeyin çoktan toplanmış olduğunu gördü. Etrafta Moni'den eser yoktu!Nasır durumu hemen anladı ve Moni’nin peşine düştü. Pazara ulaştığında, Moni’yi tuzları bir tüccara satarken yakaladı. Hemen Moni’ye yaklaşıp bağırdı: “Moni! Ne yapıyorsun sen? Hani kârı bölüşecektik?”Moni, sırıtarak, "Eh, ne yapalım, Nasır! İşin kolayına kaçtım. Hem sen uyuyorken ben çalışıyordum, öyle değil mi?" dedi. Nasır’ın yüzü kıpkırmızı kesildi. Öfkeyle ellerini havaya kaldırdı ve o meşhur sözü söyledi: “Kastın neydi, Moni?”Bu söz öylesine kuvvetliydi ki pazardaki herkes duydu. İnsanlar Nasır’ın öfkesine gülmeye başladılar ama aynı zamanda bu cümle kulaktan kulağa yayılmaya başladı. “Kastın neydi Moni?” lafı, dilden dile dolaşarak zamanla "Kastamonu"ya dönüştü.Bu olaydan sonra Nasır ve Moni’nin dostluğu elbette eskisi gibi olmadı. Ama hikaye böyle tuhaf bir şekilde herkesin diline dolandı ve bölgenin adı olarak kaldı. Ve işte böyle, Kastamonu adının doğuşu halk arasında anlatıla anlatıla efsaneleşti.