Audiobook EP31-40 นิยายเสียงตอน คนแก่ดื้อรั้น

บทที่ 31 คนแก่ดื้อรั้น
"ท่านเจินเหรินอย่าเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป ในโลกนี้ย่อมมีสิ่งที่ท่านเจินเหรินไม่ถนัด"
"เช่น ลองพนันว่ากุยหยางเจินเหรินจะเลือกใคร เลือกท่านเจินเหรินผู้เป็นอาจารย์ หรือเลือกข้าซึ่งเป็นคนนอกที่ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ"
เมื่อได้ยินฝูหลิงพูดถึงกุยหยางเจินเหริน อิ้นเยว่คิดว่าฝูหลิงกำลังคิดจะเล่นลูกไม้บางอย่าง จึงกล่าวอย่างไม่พอใจ: "ถึงเจ้าจะอ้างเรื่องพนันเป็นเหตุ ข้าก็จะไม่พาพวกเจ้าไปพบกุยหยาง"
"ข้าไม่ได้คิดจะหลอกท่านเจินเหรินให้พาพวกเราไปพบกุยหยางเจินเหริน พวกเราแต่ละคนเตรียมของขวัญหนึ่งชิ้นและจดหมายหนึ่งฉบับ ให้ท่านเจินเหรินเป็นคนนำไปให้กุยหยางเจินเหริน"
"เป็นข้าที่เข้าใจผิดไป" อิ้นเยว่พบว่าตนเองคิดมากเกินไป ก็ยอมรับอย่างตรงไปตรงมา
"หากกุยหยางไม่เลือกทั้งหมดจะทำอย่างไร?" อิ้นเยว่ถาม
หลายวันนี้กุยหยางไม่พูดจาเลย ไม่ว่าเขาจะตำหนิอย่างไรก็ไม่ส่งเสียง เพียงนั่งนิ่งในคุกใต้ดิน
เขาเองก็ไม่มั่นใจว่ากุยหยางจะมีปฏิกิริยาต่อของขวัญและจดหมายที่ตนส่งไป
"นั่นก็นับว่าข้าแพ้" ฝูหลิงตอบ
"เจ้าช่างกล้าพูด นิสัยเหมือนเสวียนเวยเลย"
"หากเป็นอาจารย์ละก็ คงไม่ใช่แค่พูดแล้ว คงชักดาบออกมาเลย" ฝูหลิงไม่รู้สึกเลยว่าตนเองมีจุดคล้ายกับเสวียนเวย
นางกับเสวียนเวยไม่เหมือนกันเลยสักนิด นางใช้เหตุผล ส่วนเสวียนเวยไม่เคยใช้เหตุผลกับใครเลย
"ก็จริง" เมื่อได้ยินเสวียนเวยถูกลูกศิษย์วัยเก้าขวบนินทาเช่นนี้ มุมปากของอิ้นเยว่ก็อดไม่ได้ที่จะยกขึ้นเล็กน้อย "เจ้าเข้าใจอาจารย์ของเจ้าดี"
"ฝูหลิง เจ้าตั้งใจจะเขียนอะไรในจดหมายถึงศิษย์พี่ใหญ่? ศิษย์พี่ใหญ่จะเลือกพวกเราจริงๆ หรือ?" ระหว่างทางกลับ ซินเอ๋อร์ถามฝูหลิง
"คงจะเลือกนะ เลือกพวกเรายังดีกว่าเลือกอิ้นเยว่คนแก่ดื้อรั้นนั่น" ฝูหลิงกล่าว
เมื่อได้ยินฝูหลิงเรียกอิ้นเยว่เจินเหรินเช่นนี้ ซินเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ ทั้งที่เป็นเซียนผู้สูงส่ง แต่เมื่อถูกฝูหลิงพูดเช่นนี้ ก็ดูเหมือนไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร
วันต่อมา อิ้นเยว่ได้รับนกกระดาษจากฝูหลิง นกกระดาษบรรทุกจดหมายหนึ่งฉบับและกล่องผ้าไหมขนาดเล็กหนึ่งใบ
ในกล่องผ้าไหมนี้บรรจุของขวัญอะไร? ในจดหมายที่เด็กหญิงอายุเก้าขวบเขียนจะมีเนื้อหาอะไร?
อิ้นเยว่รู้สึกสงสัยสองสิ่งที่ฝูหลิงเตรียมมาอยู่บ้าง แต่ในฐานะสุภาพบุรุษ เขาจะไม่เปิดดูโดยพลการ แม้ว่าผู้ที่เขาพนันด้วยจะเป็นเพียงเด็กอายุเก้าขวบก็ตาม
อิ้นเยว่นำของขวัญและจดหมายที่ตนเตรียมไว้ไปเยือนคุกใต้ดินของสำนักจื่อเซียว
คุกใต้ดินมืดมิดไม่เห็นแสงตะวัน ฝุ่นลอยฟุ้งในอากาศ อิ้นเยว่ในชุดขาวสะอาดดุจหิมะดูไม่เข้ากับที่นี่เลย
กุยหยางเจินเหรินผู้เคยเป็นหัวหน้ายอดเขาเมี่ยวอินที่รุ่งโรจน์ในอดีต ถูกขังอยู่ในส่วนลึกสุดของคุกใต้ดิน ถูกกักขังไว้ในเรือนจำเล็กๆ ด้วยค่ายกักวิญญาณ
กุยหยางเจินเหรินดูสงบมาก ราวกับว่าการระเบิดอารมณ์ในวันนั้นที่ป่าต้นไห่ขณะเผชิญหน้ากับหลินชิงเยว่ได้ใช้พลังทั้งหมดของเขาไปแล้ว หลังจากนั้น เขาก็เหมือนคนใบ้ที่ไม่พูดไม่จา
อิ้นเยว่มาที่หน้าห้องขังนี้หลายครั้งแล้ว ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร กุยหยางก็ไม่เคยหันมามองเขาแม้แต่แวบเดียว ทำให้เขาค่อยๆ หมดความอดทนกับศิษย์คนนี้
"ที่นี่มีจดหมายสองฉบับและของขวัญสองชิ้น หนึ่งในนั้นเป็นจดหมายและของขวัญจากฝูหลิงแห่งยอดเขาหลิงเยียน อีกชิ้นเป็นของข้า เจ้าไม่อยากเปิดปากพูดก็ได้ ลองดูว่าจดหมายและของขวัญทั้งสองเป็นอะไรกันเถอะ" อิ้นเยว่ยกมือ ส่งสิ่งของทั้งสี่เข้าไปในห้องขัง
เขายืนรออยู่ที่เดิมสักครู่ ไม่เห็นกุยหยางมีปฏิกิริยาใดๆ จึงอดถอนหายใจเบาๆ ไม่ได้
เป็นเช่นนี้อีกแล้ว
อิ้นเยว่หันหลังจากไป ไม่พูดอะไรอีก
หลังจากอิ้นเยว่จากไป กุยหยางกลับค่อยๆ หันมา เผยใบหน้าด้านหน้าที่ทรุดโทรม การถูกทำลายวรยุทธ์บวกกับความทรมานในหลายวันนี้ ทำให้ใบหน้าของเขาดูแก่ลงทันที ผมที่ขมับเริ่มมีสีขาวขึ้นมาบ้าง
เขาหยิบของขวัญจากอิ้นเยว่ขึ้นมา เปิดออกดู ข้างในบรรจุขลุ่ยไม้ไผ่เก่าที่มีอายุหลายปีแล้ว
novel, นิยาย, นิยายแฟนตาซี, นิยายรัก, พระเอกเทพ, พระเอกเซียน, พระเอกโหด, พระเอกเหลี่ยมจัด, กลยุทธ์, วางแผน, นิยายต่างโลก, นิยายเกิดใหม่, นิยายฟิคชั่น, นิยายรี้ดอะไร้ต์, นิยายอ่านฟรี, ข้ามเวลา, นิยายจีน, จอมยุทธ์, ย้อนเวลา, จักรพรรดิ, นิยายแปลทะลุมิติ, ฟังฟรี, อีบุ๊กแปลจบแล้ว, เทพเซียน, ลมปราณ, นิยายแปลจบแล้ว, จบแล้ว, พระเอกสุขุม, นิยายเสียง, อ่านให้ฟัง, ฟังนิยาย, นิทานก่อนนอน, ฟังเพลิน, นิยายเสียงจีน, นิยายเสียงจีนโบราณ, นิยายเสียงจีนโบราณข้ามภพ, นิยายเสียงจีนกำลังภายใน, นิยายเสียงจีนแปล, นิยายเสียงจีนย้อนเวลา, นิยายเสียงจีนจบแล้ว