"Łydki niczym kotlet mielony..." Szpital powstańczy - Hanna Kumuniecka-Chełmińska. Świadkowie Epoki

Nagranie zrealizowane przez INSTYTUT PILECKIEGO w ramach projektu ŚWIADKOWIE EPOKI.

Witamy na kanale Świadkowie Epoki. Jeśli uważasz materiał za WARTOŚCIOWY prosimy o "ŁAPKĘ W GÓRĘ". Zapraszamy też do oglądania innych nagrań z kanału "Świadkowie Epoki".
Prosimy o SUBSKRYPCJĘ, pozwoli nam to rozwinąć kanał i dzielić się coraz ciekawszymi historiami.
Zachęcamy też do podzielenia się swoją opinią w KOMENTARZACH. A może znasz kogoś, kto mógłby opowiedzieć nam swoją historię? Pisz do nas na adres: [email protected]

Nasza dzisiejsza bohaterka:
Hanna Kumuniecka-Chełmińska (ur. 1927 w Warszawie, zm. 2020), sanitariuszka podczas Powstania Warszawskiego, pracowała w Szpitalu Elżbietanek. Na początku walk asystowała przy operacji amputacji nogi, jednak nie mogła wytrzymać widoku krwi cieknącej z ucinanej nogi i przeniesiono ją na salę. Tam również była świadkiem dramatycznych scen – opiekowała się Niemcem z wnętrznościami na wierzchu, była też świadkiem, jak rozbita wskutek wybuchu szyba wybiła oczy pacjentowi leżącemu koło okna. Bombardowania Szpitala Elżbietanek zaczęły się wskutek nierozsądnej decyzji komendanta, który nakazał wywiesić na dachu flagę Czerwonego Krzyża. Było już wówczas powszechnie wiadome, że Niemcy bombardują takie obiekty. 29 sierpnia 1944 nastąpiła ewakuacja szpitala, podczas której p. Hanna została poważnie ranna w nogi. Ocaleli przenieśli się do budynków przy ul. Misyjnej na Mokotowie, gdzie w piwnicach dotrwali do końca Powstania. Panowało wówczas powszechne przygnębienie i obawa, że prędzej czy później Niemcy ich wszystkich zabiją.

Copyright by Instytut Solidarności i Męstwa im. Witolda Pileckiego.