Tak odradza się Biebrzański Park Narodowy po pożarze w 2020 roku

Po zeszłorocznym pożarze Biebrzańskiego Parku Narodowego nie ma już praktycznie śladu. Jedynym przygnębiającym świadectwem tamtego zdarzenia zdają się być nadpalone drzewa. I powracający przed naszymi oczami obraz płonących łąk oraz bagien. Rok po pożarze pojechaliśmy nad Biebrzę, żeby sprawdzić, jak wyglądają obecnie tereny, które minionej wiosny spowijał dym i ogień.

Stojąc na moście w Goniądzu mamy okazję z góry podziwiać panoramę nadbiebrzańskich trzcinowisk. Nad nimi, jak gdyby nigdy nic, latają żurawie, a w tle słychać dźwięki kulików. Na bagnach nie brakuje wody, o czym świadczą chociażby zapadające się w błotnistej ziemi buty. Raz po raz z nieba spada deszcz, by następnie ustąpić miejsca wyłaniającym się spośród chmur promieniom słońca. Ze spokojem na sercu można więc powiedzieć, że teraz wiosna trwa tam w najlepsze.

Nie bez powodu wspominam o moście w Goniądzu. To stamtąd rok temu w całej okazałości można było oglądać pożogę trawiącą biebrzańskie bagna. Wówczas nie było mowy o deszczu - unikalne podlaskie tereny mierzyły się z ogromną suszą oraz wiatrem, który tylko pogarszał sprawę i popychał płomienie dalej w głąb lasu i traw.

Zeszły rok był rokiem bardzo suchym. Pracuję w parku od początku i nigdy nie widziałem Biebrzy, która by na wiosnę nie wylała. A w zeszłym roku tak się właśnie stało. Wiosną Biebrza nie wylała, płynęła korytem, co było jakimś ewenementem – mówi nam pracownik parku Krzysztof Frąckiel, który podczas spaceru po podmokłych terenach bez problemu potrafi wychwycić nawet najmniej słyszalny odgłos wydawany czy to przez żaby czy przez ptaki.

Przewodnik, z którym rozmawiamy, jest weteranem Biebrzańskiego Parku Narodowego. Pracuje w nim od jego powstania, czyli od 1993 roku. Z jego relacji wynika, że pożary nad Biebrzą zdarzają się co jakiś czas.


Subskrybuj nasz kanał: https://bit.ly/naTemat_subskrybuj