#KelisaTV

جلسهٔ گذشته موضوع جاودانگی محبت را از اول قرنتیان ۱۳ : ۸ با بیان اینکه محبت هرگز ساقط نمی‌شود آغاز کردیم، و گفتیم که پولس رسول در تاکید بر ارزش محبت، جاودانگی آنرا در برابر موقتی بودن سه عطای گفتاری، از جمله عطای نبوت، عطای تکلم به زبانها و عطای کلام علم قرار می‌دهد و در این راستا می‌گوید که، عطای نبوت ... نیست خواهد شد، عطای تکلم به زبانها ... انتها خواهد پذیرفت و عطای کلامِ علم نیز ... زائل خواهد گردید.
جلسهٔ گذشته مطالعهٔ مقدماتی ای بر پایان یافتن کاربردِ این سه عطا، بخصوص، عطای تکلم به زبانها، داشتیم. بطوریکه ابتدا از لحاظ متنی با در نظر گرفتن حالات دستوری، به مفهوم توقف این عطایا پرداختیم و سپس به شواهد تاریخیِ پس از عصر رسولان و نیز وقایع دورهٔ معاصر مبنی بر متوقف شدن عطای تکلم به زبانها، اشاراتی کردیم.
از آنجائیکه کاربرد عطای زبانها در دورهٔ معاصر، مطلب بسیار بحث انگیزی است، لازم می‌دانم که در رابطه با توقف کاربرد این عطا، مطالعهٔ بیشتری داشته باشیم تا بتوانیم، تعدادی از سوالات مطروحه در این زمینه را نیز پاسخ گو باشیم.
از این جهت، با بررسی تفسیرِ یوئیل ۲ : ۲۸ و ۲۹ که برخی برای اثبات فعال بودن عطای تکلم به زبانها بر آن استناد می‌کنند، مطالعه مون را آغاز می‌کنیم و سپس به ارتباط آن با اشارهٔ پطرس در روز پنطیکاست (اعمال ۲ : ۱۷) خواهیم پرداخت.