EVIL LOVE รักร้ายนายฟีนิกซ์ EP1/8 (โดย miss.mk) |

**สมัครเป็นสมาชิกของช่องนี้เพื่อเข้าถึงสิทธิพิเศษต่างๆ**
   / @kafaehomkrun.official  

**นิยายเสียง (ไม่ตัด NC) ได้ที่ลิงค์ด้านล่างนี้นะคะ**
https://www.mebmarket.com/?action=Boo...

**สามารถโหลดอ่าน E-Book ได้ที่ลิงค์ด้านล่างนี้นะคะ**
https://www.mebmarket.com/web/index.p...

**คำโปรย**
'แต่ที่ฉันต้องการคือตัวเธอ' ประโยคเดิมยังคงวนเวียนในหัวของฉันราวกับหนังที่ฉายซ้ำซ้อน ขณะที่สายตาฉันยังคงจ้องมองเขาอย่างไม่ละสายตา พร้อมกับใบหน้าที่อึ้งทึ่งอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้ยินมาก่อน
นายนี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน พึ่งรู้จักกันไม่ถึงวัน หาเรื่องคัดค้านขัดขาฉันสารพัด แต่กลับบอกว่าอยากได้ตัวฉัน เหอะ…
"คุณเป็นโรคจิตหรือไง!?" ฉันพูดออกไปเมื่อคิดไตร่ตรองอย่างดีแล้วว่าคนปกติไม่มีทางพูดอะไรแบบนี้ได้ เขาต้องมีอาการอะไรทางสมองแน่ๆ ถึงได้พูดประโยคที่น่าขนลุกหน้าตายแบบนี้
"…" แต่เขากลับเงียบ ตวัดสายตาคมกริบมองฉันราวกับกำลังบอกว่าเขาจริงจังในทุกสิ่งที่พูดออกมา
"ถึงฉันจะสวยจนนายอยากได้ตัว แต่ฉันก็ไม่ง่ายที่จะไปกับนายหรอก ไอโรคจิต…ออกไปจากห้องฉันเลยนะ" ฉันบอกพร้อมกับผายมือเชิญเขาออกไปจากห้องไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ของวัน แต่มันก็เหมือนทุกครั้ง เขาเลือกที่จะนั่งลงเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วช้อนสายตามองฉันเหมือนเดิม
"ได้…ถ้านายไม่ออก งั้นฉันออกเอง" ไล่ยังไงก็ไม่ยอมไป ไม่มีอะไรสะทกสะท้านเลยสักนิด งั้นคงต้องเป็นฉันเองสินะที่ควรถอยออกห่างคนโรคจิตไม่น่าไว้ใจแบบนี้ เขาป่วยเกินไปกว่าที่ฉันจะต้องสนทนาด้วย คิดได้แล้วก็รีบหยิบกระเป๋าชาแนลราคาแพงหูฉี่ติดมือ ก่อนที่จะมองเขาแวบสุดท้าย แล้วหันหลังเดินกลับไป
"แน่ใจเหรอว่าจะเดินออกไป…"
"…ดีเจอลิซ"
กึก!!!!!
รองเท้าส้นสูงสี่นิ้วชะงักเท้าเสียงดัง 'กึก' กับประโยคที่คนตัวสูงพูดออกมา ฉันเบิกตากว้างอ้าปากค้างยืนนิ่งกลางอากาศ เมื่อได้สติก็ค่อยๆ หันมาทางคุณฟินซ์ช้าๆ จนเห็นว่าตอนนี้เขากำลังตวัดสายตามองแล้วเหยียดยิ้มมุมปากให้ฉันอยู่
"ดะ ดีเจอลิซ…อะไรของคุณ ฉันไม่รู้จัก" ฉันเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงติดขัด
"หึ" จนเขาเหยียดยิ้มมุมปากมองฉัน ให้ตายเถอะ…นายนี่จะพูดน้อยไปถึงไหน ฉันชักจะรำคาญกับท่าทีลีลาท่ามากของเขาแล้ว
"ฉันถามว่าคุณเรียกใครว่าดีเจอลิซ" ฉันกัดฟันกรอดถามด้วยน้ำเสียงที่เล็ดรอดไรฟันอย่างคนที่กำลังกักเก็บความอดทน รีบเก็บอาการพิรุธทั้งหมดที่เผลอลืมตัวในตอนแรก ค่อยๆ ปรับสีหน้าเป็นปกติแล้วเอ่ยถาม เฉไฉทำเป็นไม่รู้เรื่องราวในสิ่งที่เขากำลังพูดถึง
"เรียกเธอ…ดีเจอลิซ"
"…" เงียบ
"ถึงกับพูดไม่ออกเลยเหรอ?"
"คุณเป็นใคร!?" ฉันยืนตั้งสตินิ่งแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ 'ดีเจอลิซ' คือนามแฝงที่เป็นโลกอีกใบหนึ่งของฉัน เป็นชื่อที่มีคนรู้จักอยู่ไม่กี่คน และคนพวกนั้นก็คือคนที่ฉันรู้จักเท่านั้น เว้นอยู่แค่คนเดียว...

** ซื้อในเว็บจะได้ราคาถูกกว่าซื้อกับ ios ค่ะ **