Τα Τρία Γουρουνάκια και ο Μεγάλος Κακός Λύκος

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα καταπράσινο δάσος, τρία μικρά γουρουνάκια που ζούσαν μαζί με τη μητέρα τους. Ήταν χαρούμενα, παιχνιδιάρικα και γεμάτα όνειρα. Όταν μεγάλωσαν αρκετά, η μαμά τους τούς είπε πως ήρθε η ώρα να φύγουν από τη φωλιά τους και να χτίσουν το δικό τους σπίτι, για να μάθουν να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις. Τα γουρουνάκια ξεκίνησαν γεμάτα ενθουσιασμό το ταξίδι τους προς την ανεξαρτησία.

Το πρώτο γουρουνάκι, το πιο ανέμελο και βιαστικό, αποφάσισε να φτιάξει το σπίτι του από άχυρα. Ήθελε να τελειώσει γρήγορα για να παίξει και να ξεκουραστεί. Το δεύτερο, λίγο πιο προσεκτικό, μάζεψε ξύλα και έχτισε ένα σπίτι πιο γερό, αλλά πάλι όχι τόσο σταθερό. Το τρίτο, το πιο εργατικό και σοφό, αποφάσισε να φτιάξει το σπίτι του από τούβλα. Δούλεψε σκληρά, μέρες ολόκληρες, και έφτιαξε ένα γερό, ασφαλές σπιτάκι, ικανό να αντέξει κάθε κακοκαιρία.

Όλα έμοιαζαν ήρεμα, ώσπου ένα πρωινό εμφανίστηκε ο Μεγάλος Κακός Λύκος. Ήταν πεινασμένος και είχε βάλει στο μάτι τα τρία μικρά γουρουνάκια. Πλησίασε το πρώτο σπιτάκι και φώναξε:
— «Γουρουνάκι, άνοιξε μου την πόρτα!»
Κι όταν εκείνο αρνήθηκε, ο λύκος φύσηξε δυνατά… τόσο δυνατά που το σπιτάκι από άχυρα διαλύθηκε σε μια στιγμή! Το γουρουνάκι έτρεξε τρομαγμένο στο σπίτι του δεύτερου αδερφού του.

Ο λύκος δεν άργησε να τους βρει. Έφτασε στο ξύλινο σπίτι και φώναξε ξανά:
— «Γουρουνάκια, ανοίξτε μου!»
Κι όταν εκείνα αρνήθηκαν, φύσηξε ακόμα πιο δυνατά. Τα ξύλα σκορπίστηκαν παντού, κι έτσι τα δύο γουρουνάκια έτρεξαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν στο σπίτι του τρίτου αδερφού τους.

Ο λύκος έφτασε και εκεί, κουρασμένος αλλά αποφασισμένος. Φύσηξε και φύσηξε, μα το τούβλινο σπίτι δεν κουνήθηκε ούτε λίγο. Ο λύκος θύμωσε και προσπάθησε να μπει από την καμινάδα, μα τα γουρουνάκια είχαν ετοιμάσει μια παγίδα: μια μεγάλη κατσαρόλα με καυτό νερό! Μόλις ο λύκος κατέβηκε, έπεσε μέσα και βγήκε ουρλιάζοντας, τρέχοντας μακριά στο δάσος, για πάντα.

Από εκείνη τη μέρα, τα τρία γουρουνάκια έζησαν μαζί στο τούβλινο σπίτι, ευτυχισμένα και ασφαλή. Έμαθαν πως η σκληρή δουλειά, η επιμονή και η συνεργασία αξίζουν περισσότερο από τη βιασύνη και την τεμπελιά. Και κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούν, θυμούνταν το μεγάλο τους μάθημα:
«Όταν χτίζεις με αγάπη, υπομονή και σοφία, τίποτα δεν μπορεί να σε γκρεμίσει!»