บทเพลงอภิธรรม ๙ ชั้น ๗ คัมภีร์

Cr:    / @กัญญาสุวรรณกรสกุล  
---
สัมมาสัมพุทธะมะตุลัง
สะสัทธัมมะคะณุตตะมัง
อภิวาทิยะภาสิสสัง
อภิธัมมัตถะสังคะหัง

เริ่มชั้นเรียน จูฬฯ ตรี มีมนต์ขลัง
ด้วยพลัง ความศรัทธา ช่วยหนุนหลัง
บุญกุศล สร้างสม เป็นกำลัง
จิเจรุนิ พรูพรั่ง ตามทำนอง

เภทนัย ทั้งเก้า เล่าให้ถูก
ชา ภูโส โล เห พันผูก พวกเราผอง
ฌา เว สัม สัง สั่งสำนึก ฝึกช่ำชอง
สัมปโยคะ สังคหะ พ้อง ชำนาญการ

จูฬฯ โท โอ้ธรรม จำเบ็ดเสร็จ
ปริจเฉท๓ และ๗ หมั่นขับขาน
ปกิณณกะ สมุจจยะ ยอดตำนาน
มุ่งโพธิปักขิยการ งานมงคล
กิจ๑๔ ดียิ่ง เป็นพื้นฐาน
ปะ ภะ อา ทัส สะ ฆา สา ผุ สัม สัน อย่าฉงน
โว ชะ ตะ จุ เจือจาน ไม่อับจน
ปัญจวีสะ ระคน อารมณ์ใด

จูฬฯ เอก เริ่มต้น ชั้นคัมภีร์
ธัมมสังคณี ปฐมปกรณ์ ดีไฉน
เพียงสภาวะ ไร้ตัวตน คนสัตว์ใด
แจก ขอ ออ ธอ สอ ได้ด้วยองค์ธรรม
ติกะ ทุกะ มาติกา
อภิธัม สุตตันติกะ ล้วนเลิศล้ำ
วิริยะ สติ สมาธิ ศรัทธานำ
ย่อมข้ามทุกข์ สุขประจำ เจิดชีวี

ถึงมัชตรี วิถี สังคหะ
ปัญจทวาร มโทวาร จิตวิถี
ตทนุวัต ติกะ มากวิธี
ตามประเภท บุคคล ภูมิ นี้ ต่างต่างกัน
ศึกษา วิสยัป ปวัตติ
แห่งสุทธะ มโนทวาร ที่แปรผัน
ภูมิ กัมมจตุกกะ สาระนั้น
เรื่องสำคัญ ควรรู้ คู่ปัญญา

ในมัชโท ท่านเน้น ปัจจยะ
ปริจเฉทแปด ปฏิจจะ น่าศึกษา
อวิชชา ปัจจยา สังขารา
เหตุปัจจัย นานา พา วกวน
ชาติชรา มรณะ อุปายาส
เรื่องร้ายกาจ กลั่นมา จากเหตุผล
ปริจเฉทเก้า สมถะวิปัสสนา นำพาตน
ให้หลุดพ้น บ่วงวัฏฏะ ตัดทางตรง

ชั้นมัชเอก หมั่นเพียร เรียนธาตุกถา
แสนหรรษา ร่าเริง ตามประสงค์
จำแนกขันธ์ อายตนะ ธาตุ ได้ถูกตรง
ไม่งุนงง กตีหิได้ ไม่อายใคร
เพราะครูดี มีชื่อ เพียรชี้แนะ
ให้แยกแยะ สิบสี่นัย เป็นไฉน
ทั้งโครงสร้าง องค์ธรรม ความเป็นไป
สัมปโยคนัย สังคหนัย ประจำการ

มหาตรี นี้เริ่มเรียน คัมภีร์ยมก
ได้หยิบยก ทั่วถ้วน ล้วนแตกฉาน
ทุกวาระ ละ โอ โล เพลินทุกกาล
นักศึกษา เบิกบาน ทุกคืนวัน
อนุโลม ปฏิโลม ปัจจนิก
ข้อปุจฉา แพลงพลิก ชวนสุขสันต์
ร่วมขับร้อง น้องพี่ วิสัชชนากัน
มูลและขันธ์ ปริญญา ประทับใจ

มหาโท โอ้ประหลาด กลุ่มวิกละ
อายตนะ บกพร่อง ท่องให้ไหว
จัก โส ฆา ชิว ติวขึ้นใจ
หนึ่งสองสาม เป็นใคร ระลึกพลัน
กลุ่มห้าหก ยกให้ถูก ผูกให้ครบ
ระฆังชก เคารพ เกิดไหนนั้น
โอกาสะ แยกกาม ถามตอบครัน
รู้เท่าทัน เป็นหัวใจ ละ โล อิง
สัจจะนั้น ผันแปร ไม่เรียกว่า
คือในขณะ ที่ถึงพร้อม นะชายหญิง
ทุกข์ สมุ มรรค ฝักใฝ่ ให้แน่จริง
วิภังค์ องค์ธรรมยิ่ง สิ่งโยงใย

มหาเอก เฉกเช่น กับปัฏฐาน
ดังเล่าขาน ชัดแจ้ง แถลงไข
รวมจูฬมัช อรรถกว้าง กระจ่างใจ
ธรรมรส คดเคี้ยว ในหทัยตน
ได้พร้อมกัน หมั่นสร้าง ภูมิปัญญา
เจ็ดปีกว่า เก็บเกี่ยว เรื่องเหตุผล
เหตุปัจจัย ลึกซึ้ง พี่งพาตน
รู้เบื้องต้น ทางดำเนิน แห่งมรรคา
ปกตู คู่มา กับนานัก
เริ่มประจักษ์ ตักตวง ไม่กังขา
อาเสวนะ ปัจจัย เสพเรื่อยมา
องค์ฌานกล้า ก้าวผ่าน ทุกขั้นตอน

จวบสุดท้าย แห่งวัน ที่จบภาค
ต้องจำจาก ลาอาจารย์ ผู้สั่งสอน
อีกมวลมิตร จิตกูลเกื้อ เอื้ออาทร
พนมกร ก้มกราบ ด้วยอาลัย
พร้อมระลึก ตรึกใน พระคุณท่าน
ที่เพียรพร่ำ บรรเทา สิ่งสงสัย
สร้างกุศล คุณความดี จดจำไกล
ขอพระไตร รัตน์รุ่ง บำรุงเทอญฯ

ที่มา : กลอน ๙ ชั้น
อบ.รุ่น ๕๕/๒๕๖๑
อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย