Ahmed Arif - Hasretinden Prangalar Eksittim

Ahmed Arif’in kalemi, yalnız bir şairin değil; mahpus gecelerin, hasretin içerde çürüyen sesinin, kavuşamamanın yakıcılığının kalemidir. Hasretinden Prangalar Eskittim ise onun yüreğinin en derin yerinden kopup gelen bir çığlıktır. Bu eser, bir sevdanın yıllara meydan okuyan direncini, kavuşma ihtimalinin bile insanı diri tuttuğunu anlatır.
Şair, hasreti öyle büyütür ki, prangalar bile onun gölgesinde yıpranır; zincirler eskir ama sevda eskimez. Sevgi, ayrılığın yüküyle ağırlaşsa da umudun korunu içinde saklar. Ahmed Arif’in dizeleri, sevmenin bir direniş olduğunu, bekleyişin bazen özgürlükten bile büyük bir güç taşıdığını hatırlatır.
Her mısra bir ömür kadar uzun, her kelime bir yangın kadar sıcak… Hasretinden Prangalar Eskittim, sevdanın hükmünü zamana değil, yüreğe yazanların kitabıdır. Kavuşamamak yakar, beklemek tüketir ama yine de sevdadan dönülmez — Ahmed Arif bunu en ince sızıyla anlatır.

Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.

Ard-arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül-gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...

Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...

Söz: Ahmed Arif
Yorum: Yakup Köstekçi

#AhmedArif #HasretindenPrangalarEskittim #DiyarbakırınSesi #ŞairYüreği #AşkınDirenişi #HasretYangını #TutkuluDizeler #EdebiyatRuhu #TürkŞiiri #ÖzlemYakar #ŞiirinEfendisi #DuyguYüklü #UnutulmazŞiirler #BüyükŞair #SevdaVeHasret #MısralarınGölgesi #YürekSesi #KaleminGözyaşı #ŞiirSeverler #EdebiyatKalır