Ballada o Zatoce Damoklesa: Grzech Zaniechania

Piosenka ta stanowi kronikarski zapis tragicznej w skutkach pomyłki Imperium oraz przebiegu Pierwszej Krucjaty w Zatoce Damoklesa . Opowiada o zlekceważeniu prymitywnej rasy T'au przez ekspedycję Land's Vision w 35. Millenium i ich przypadkowym ocaleniu przez burzę w Osnowie , co pozwoliło im na gwałtowną ewolucję technologiczną i rozpoczęcie ekspansji dyplomatycznej znanej jako "Jedwabny Podbój" . Utwór opisuje brutalną odpowiedź militarną ludzkości, w tym szok technologiczny podczas starcia pod Hydass oraz bezlitosną eksterminację populacji na planetach Sy'l'kell i Viss'el , kończąc się na krwawym impasie pod Dal'yth Prime i wymuszonym rozejmie spowodowanym nadciągającym cieniem floty Tyranidów.

Ballada o Zatoce Damoklesa: Grzech Zaniechania

Wiek trzydziesty piąty, Wizja Landa płynie, Gdzie dziki ksenos krył się w swej krainie. Miał tylko ogień, krzemień w brudnej dłoni, Magos rzekł: "Zginą, czas ich wnet dogoni". Wyrok wydano: oczyścić te światy, Lecz sztorm w Osnowie skrył ich przed armaty. Sześć tysięcy lat błąd ten dojrzewał w cieniu, By wkrótce spłonąć w naszym zapomnieniu.

Gdy mgła opadła, szokiem stał się widok, Nie dzikus z włócznią, lecz stalowy rynsztok. Nie krwią i wojną, lecz handlem i słowem, Wzięli Timbrę pod jarzmo swe nowe. "Jedwabny Podbój" – tak to zwie ich kasta, Gdzie gubernator zdrajcą wnet wyrasta. Maszyny z Ziemi, leki i towary, Zaćmiły w sercach blask Imperialnej Wiary.

Zatoka płonie, Damokles się trzęsie! Tu Większe Dobro staje przeciw klęsce. Lecz my niesiemy Prawdę w lufach broni, Żaden kłamliwy pokój ich nie chroni! Xenos Horrificus – wyrok już zapadł, Na nic się zdała zdrada i ich napad.

Ruszyła flota, Ostrze Niedoli lśni, By zmyć hańbę zdrady w ciągu kilku dni. Lecz pod Hydass pycha nas zgubiła srodze, Gdy kupiecki statek stanął nam na drodze. Działo szynowe, technologii czar, Przebiło tarcze, niosąc śmierci dar. Zrozumiał Generał, zrozumiał Astartes, Że to nie dzikus, lecz wróg wojny wartej.

Więc spadł gniew nasz srogi na Sy'l'kellu łany, Gdzie Żelazna Dłoń leczyła swe rany. A na Viss'el litość zamarzła w okopach, Gdy ogień z orbity lód w wrzątek roztopił. Potop zabił wszystkich – cywila i woja, Taka jest Imperium straszna, święta wola. To nie jest już handel, to nie dyplomacja, To eksterminacja – jedyna racja.

Lecz na Dal'yth Prime stanął mur ze stali, W miastach pod kopułą Gwardia się nie chwali. Białe Blizny cięły, lecz Cieńsłońce trwa, Wróg dosyła siły, długa, krwawa gra. Wtem astropata krzyknął w mrocznej trwodze: "Cień w Osnowie rośnie! Bestia jest na drodze!". To Tyranid idzie, pożeracz wszechświatów, Czas kończyć tę wojnę, wycofać psubratów.

Gauge z Wody Kastą pakt spisał na cicho, By ocalić flotę przed większym lichem. Kryptman zgrzytał zębem, lecz rozumiał to: Że mniejsze zło musi ustąpić przed Złem. Wycofali wojska, zostawili zgliszcza, Lecz T'au przetrwali – przyszłość ta złowieszcza.

Dziś "ściana ognia" dzieli nasze światy, Mechanikus spalił mgławic poematy. Lecz pamiętaj żołnierzu, patrząc w gwiazdy te: Grzech zaniechania rodzi skutki złe. Gdy znów ich spotkasz, nie daj szans na słowa, Niech przemówi tylko śmierć bolterowa!


W mroku odległej przyszłości jest tylko... nasza ekipa. Nie bądź heretykiem, dołącz do szeregów. Za Imperatora!
Discord:   / discord  
#WyrwiSzczena #Warhammer40kPolska #MuzykaAI