2025 14 Δεκ. ΓΙΑΤΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΠΑΡΟΜΟΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΔΕΙΠΝΟ; (Λουκ.14,16-24 Μτθ.22,14) π.Νικηφ

2025 14 Δεκ. ΓΙΑΤΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΠΑΡΟΜΟΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΔΕΙΠΝΟ;
ΙΑ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ (Λουκ.14,16-24 Μτθ.22,14)
Κυριακή, 14 Δεκεμβρίου 2025
π.Νικηφόρος Κοντογιάννης

Τι λέτε, εμείς θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα για το δείπνο, το μεγάλο αυτό δείπνο;
Μμ; Για σκεφτείτε. Έχει καλέσει πάρα πολύ κόσμο. Αλλά λίγοι πήγανε. Οι περισσότεροι φέρανε δικαιολογίες. Πολλοί, λέει, πολλοί οι κλητοί, οι καλεσμένοι. «Πολλοί οι κλητοί, ολίγοι όμως οι εκλεκτοί».
Αλήθεια, το σκεφτήκαμε; Μας καλεί στο δείπνο. Ποιο δείπνο; Ποιο; Στις ευκαιρίες που μας δίδει, στην παρουσία Του την ώρα που προσευχόμαστε, δείπνο είναι. Την ώρα που Του ζητούμε μια βοήθεια, δείπνο είναι. Αλλά ανταποκρινόμαστε; Πάμε στην εκκλησία την Κυριακή να πούμε: «Σε ευχαριστώ, που με κάλεσες». Πάμε; Δεν πάμε.
Και ξέρετε; Το δείπνο είναι έτοιμο. Δεν έχουμε να κάνουμε εμείς τίποτα, δεν έχουμε να αγοράσουμε τίποτα για το δείπνο. Είναι έτοιμο. Από Εκείνον ο οποίος μας το προσφέρει.
Ένα έχουμε, να κάνουμε εμείς, ...
Αλλά να σας ρωτήσω, γιατί λέει δείπνο; Γιατί θα είναι δείπνο; Πάλι θα τρώμε; Πάλι θα είμαστε σε μία κοινωνία; Γιατί δε λέει θα είναι μία ωραία ας πούμε θέα, μία ωραία τοποθεσία, μια ωραία... ένα κάτι το ωραίο; Γιατί το δείπνο έχει Αυτόν ο οποίος προσφέρει και αυτούς οι οποίοι κάθονται στο τραπέζι. Αλλά κάθονται κυκλικά. Κυκλικά. Και ο ένας βλέπει το πρόσωπο του άλλου. Και εμείς αυτό το δείπνο θα επικοινωνούμε, θα κοινωνούμε να το πω έτσι, το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Και τώρα κοινωνούμε. Αλλά κοινωνούμε τους τύπους, σώμα και αίμα Χριστού, με όλες τις δωρεές και όλες τις ευλογίες. Αλλά είναι σώμα και αίμα Χριστού, όπως το βλέπουμε, ψωμί και κρασί. Έτσι το βλέπουμε. Τότε, όμως, θα είναι πρόσωπο με πρόσωπο.
Εδώ είναι το μεγαλείο! Ξέρετε τι θα πει "κοινωνώ με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού"; Το ζητήσαμε στη Θεία Λειτουργία τουλάχιστον δύο φορές. «Κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ΄ημάς και επί τα προκείμενα δώρα». Δεν έρχεται εκείνη την ώρα για να τα μετατρέψει, το έχω πει και άλλες φορές να τα μεταρρυθμίσει. Τα μεταρρύθμισαν οι Λόγοι του Κυρίου. Έρχεται για να πω μετά: «Ώστε (έλα). Ώστε, γενέσθαι ημίν, εις κοινωνίαν του Αγίου Σου Πνεύματος». Να κοινωνήσω με το Άγιο Πνεύμα.
Τι θα πει "να κοινωνήσω"; ...
Εδώ είναι η μεγάλη αξία. Θα πάρω το χάρισμα της αγάπης και δε θα έχω αγάπη, αλλά θα είμαι αγάπη. Θα πάρω το δώρο της χαράς και δε θα έχω χαρά, αλλά θα είμαι χαρά, κατά χάριν. Όχι κατ' ουσίαν, Κατά χάριν, κατ' δωρεάν του Θεού. Θα είμαι, μονίμως, μονίμως θα είμαι μια χαρά. Μονίμως θα είμαι ειρήνη. Μονίμως θα έχω αυτήν την όμορφη απλότητα και την ομορφιά των δώρων του Αγίου Πνεύματος. Μικρό πράγμα είναι αυτό; Μικρό πράγμα είναι να έχω μόνιμη αγάπη και να μην υπάρχει τίποτε; Και τη χαρά, λέει ο Ιησούς Χριστός: «Ουδείς αίρει αφ΄ ημών» (Ιω.16,22). Θα πάρετε μια χαρά, που δε θα μπορεί κανένας να σας την αφαιρέσει. Μικρό πράγμα είναι αυτό;
Αν λοιπόν λίγο υπομείνουμε, πόσο θα υπομείνουμε, πέντε, δέκα, είκοσι, εκατό χρόνια; Τι είναι αυτά μπροστά στην αιωνιότητα; Τι είναι;
Και βλέπετε είναι δείπνο για να δείξει ότι είναι η τελευταία δωρεά, που προλαβαίνουμε τώρα να κατακτήσουμε και να ανταποκριθούμε. Τελευταία. Το δείπνο είναι στο τέλος μιας ημέρας. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει άλλη μέρα, στη ζωή αυτή. Αρχίζει η καινούργια ημέρα. Δείπνο, τελείωσε. Σκοτάδι, τελείωσε. Άλλο φως θα υπάρχει, άλλη ημέρα θα υπάρχει, μέσα στην οποία θα εισέλθουν αυτοί, οι οποίοι θα είναι οι εκλεκτοί.
Και ξέρετε και κάτι άλλο, πολύ πολύ σπουδαίο, που το λέει ο Απόστολος Παύλος, και το χρησιμοποιούν οι χιλιαστές, αλλά το χρησιμοποιούν λανθασμένα. Το χρησιμοποιούν εδώ επίγεια, φθαρτά, ανάμεσά μας, ιστορικά. Τι λέει ο Απόστολος Παύλος, και το ερμηνεύει θαυμάσια ο Ιερός Χρυσόστομος, και μπερδευόμαστε στο τι θα κάνουμε στο αιώνιο αυτό δείπνο....
Ωραίο το δείπνο, αγαπητοί μου! Ωραίο το δείπνο! Όσοι δε γεύθηκαν, ας σπεύσουν να το γευθούμε. Γιατί θα κλείσουν οι πόρτες. Και μετά, και η πόρτα του καθενός μας κλείνει, μόλις πεθάνουμε. Πέθανα; Βλέπετε τώρα ξαφνικά πόσοι πεθαίνουν; Ξαφνικά. Ειδοποίησαν κάποτε οι άνθρωποι εκείνοι, που είχαν γνώση των γεγονότων. Δε δώσαμε σημασία. Κατηγορούσαμε εκείνους που δεν κάνανε αυτό που έλεγε ο πολύς ο κόσμος. Τους κατηγορούσαμε, τους γυρνούσαμε την πλάτη, τους λέγαμε ψεκασμένους. Τους λέγαμε, τι τους λέγαμε. Τώρα που υπάρχουν οι ξαφνικοί θάνατοι, 50, 40, 50 χρονών, πού πάμε;
Αγαπητοί μου, έτοιμοι να είμαστε μόλις χτυπήσει η πόρτα, εμείς να μπούμε αμέσως μέσα, έχοντας το ένδυμα γάμου. Για να μην μας πει ο Κύριος: "Φύγε, δεν έχεις ένδυμα γάμου. Φύγε. Πώς μπήκες εδώ μέσα;" (Μτθ.22,11-14)
Εμείς όμως, όχι. Στους εκλεκτούς και όχι στους κλητούς μόνο.
• Απομαγνητοφώνηση: Θεόδωρος Σύρ. & Χρυσούλα Χαρ.
• Νοηματική προσαρμογή και προσθήκη παραπομπών από τον ομιλούντα.
• Δείτε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ: