Σταυροδρόμι

ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ
(Μουσική: Suno AI, στίχοι: Κωνσταντίνος Παυλικιάνης)

Η ζωή μας ένας δρόμος που δεν έχει μια ευθεία,
συναντάμε σταυροδρόμια και η απόφαση είναι μία.
Μα δεν ξέρουμε ποτέ αν θα είναι η σωστή,
αν σ’ αδιέξοδο βρεθούμε και ο χρόνος μας χαθεί.

Τα βαγόνια ενός τρένου μοιάζουν πάλι να ‘ναι ίδια,
αν πηγαίνουν στη δουλειά τους ή σε χαλαρά ταξίδια.
Κανένας δεν ακούει τον κρυφό αναστεναγμό,
αν τους περιμένει κάποιος στον επόμενο σταθμό.

Ποιο το κλίμα που θα βρούνε, θα ‘ναι κρύο ή ζεστό;
Θα υπάρχουνε κουβέρτες, θα ‘χουν δροσερό νερό;
Ηλιαχτίδες λάμπουν τώρα στα δικά σου τα μαλλιά
σαν να βλέπω τη μορφή σου όπως ήσουνα παλιά.

Στο σταυροδρόμι.

Στο σταυροδρόμι
(εκεί που μου 'πες μ' αγαπάς)
(εκεί χωρίζουνε οι δρόμοι)

Είμαι έξω απ’ την πόρτα και δυο ώρες περιμένω.
Το τηλέφωνο χτυπάει, τη φωνή σου αναμένω.
Τώρα πια αναρωτιέμαι αν σε ήξερα καλά
κι όποιο δρόμο κι αν διαλέξω, αν θα με σκεφτείς ξανά.

Σκέφτομαι Θεέ μου τώρα, για να είμαι ειλικρινής
ότι στις κακές στιγμές μου ήσουν πάντα θεατής.
Έχω μπρος μου σταυροδρόμι και οι δρόμοι παν αλλού.
Τώρα μην με περιμένεις, είμαι φάντασμα νεκρού.

Ότι έχω το χρωστάω μοναχά στον εαυτό μου
που κατάφερα μη χάσω στην πορεία το μυαλό μου.
Δεν μεγάλωσα στα πλούτη και στερήθηκα πολλά,
μου ζητάς να σε πιστέψω, μα βρισκόσουν μακριά.

Στο σταυροδρόμι.

Στο σταυροδρόμι
(εκεί που μου 'πες μ' αγαπάς)
(εκεί χωρίζουνε οι δρόμοι)

Είμαι έξω απ’ την πόρτα και δυο ώρες περιμένω.
Το τηλέφωνο χτυπάει, τη φωνή σου αναμένω.
Έχω μπρος μου σταυροδρόμι και οι δρόμοι παν αλλού.
Τώρα μην με περιμένεις, είμαι φάντασμα νεκρού.

Πάντα έβρισκα δυο λόγους, ψέματα να μην σου πω.
Ίσως κάτι με κρατούσε μακριά απ’ το κακό
και ο δρόμος που διαλέγω είναι πάντα συνετός.
Αν ποτέ μου επιστρέψω θα ‘μαι πάλι δυνατός.