مسجد جامع عباسی اوج هنر معماری ایرانی

مسجد جامع عباسی در گذشته به نام‌های مسجد شاه و مسجد سلطانی جدید نیز شهرت داشته است. مسجد جامع عباسی مربوط به دوره صفوی است و گفته می‌شود به دستور شاه عباس صفوی ساخته شده‌است. شروع ساخت این مسجد در زمان شاه عباس صفوی و اتمام آن در زمان شاه صفی صورت گرفته‌است. این بنا که از جمله شاهکارهای معماری محسوب می‌شود در اصل در قرن یازدهم هجری ساخته شده‌است. ساخت این مسجد تا ۱۰۹۵ هجری قمری ادامه داشته است و در سالهای آخر فقط تزیینات مسجد تکمیل شده‌است.

این مسجد بعنوان نقطه عطفی در معماری اسلامی است و معماری آن از جنبه‌های مختلفی مورد توجه گردشگران است. این مسجد که در میدان نقش جهان اصفهان قرار دارد به دلیل موقعیت بی‌نظیرش همواره مورد توجه گردشگران و بازدید کنندگان بوده‌است. در بنای این مسجد ویژگی‌های خاصی گنجانده شده است که از آنها می‌توان به داشتن چهار مناره، استفاده از کاشی‌های خشتی هفت رنگ برای تزیینات، داشتن زیباترین سر در در بین مساجد ایرانی، داشتن یکی از بزرگترین کاشی نوشته‌ها در میان بناهای تاریخی در ایران و انعکاس صدا در آن اشاره کرد. معمار اصلی این بنا استاد علی اکبر اصفهانی بود و تمام ذوق و هنر خویش را برای درخشیدن این بنای بی‌نظیر به کار برده است. ارتفاع گنبد این مسجد ۵۲ متر است و شاید به جرات بتوان گفت از جمله مساجدی است که بزرگترین گنبد را دارد. این جاذبه تاریخی فرهنگی در سال ۱۳۱۰ به عنوان یک اثر ملی به ثبت رسیده است. مسجد دارای چند ورودی است که یکی از آن‌ها از سمت میدان نقش جهان است و چند ورودی دیگر از طرف محله‌های اطراف آن است. این مسجد چهار ایوان دارد که بسیار باشکوه و باصلابت در اطراف حیاط مرکزی ساخته‌شده‌اند. همانطور که گفته شد از ویژگی‌های معماری این مسجد انعکاس صوت در آن است و کوچکترین صدا نیز در آن منعکس می‌شود.