UNESCO Gastronomi Şehri Gaziantep’te Ne Yenir, Ne İçilir?

Fotoğrafları ile birlikte yazının tamamını http://www.hasanbasusta.com/genel/une... 'da görebilirsiniz. İçerisinde yer almaktan çok keyif aldığım, çok iyi bir dijital içerik projesi oldu. Organizasyonu gerçekleştirenler Vizesizgeziyorum.com Aykut Aslantaş + sehirnotlari.com yani Sony Dijital Pazarlama Yöneticisi Berk, İstanbul Modern’in Dijital Pazarlama Yöneticisi Gizem’e ayrıca teşekkürler. Bütün hafta sonu o kadar yoruldular, o kadar fazla emek sarf ettiler ki…

Oburcan’ı es geçmek tabii ki olmaz; iki muhteşem göz Unilever Dijital Pazarlama Yöneticisi Hakan Yaşar ve 15 saniyelik video çekimleri‘ne bayıldığım Mehmet Ali, Criteo’dan Görkem, iProspect’ten Kübra, Noa’dan Melodi, yakında Youtube kanalı ismini bol bol duyacağınız Merlin Mutfakta, başarılı reklam filmleri yönetmeni Özkan, kurumsal dünyayı bırakıp gerçek dünyayı gezen Gezgin Çift, ve gerçek bir ilham kaynağı Güneş Akdoğan.

Neyse gelelim konumuza, bizi bir Gaziantepli olan Aykut gezdirdi. Uçaktan iner inmez, Zeugma Müzesi’ne gittik. Hem kültür turu hem de yemek turu oldu bu. Bir midenin limitini zorlayacak bir yemek turu.

Normalde pek yemek yazan, fotoğraflarını çekip yayınlayan biri değilim, biliyorsunuz. Ama bu sefer başka. Bu sefer İstanbul’da hiç tatmadığım bambaşka lezzetlerden bahsedeceğim. Ve bir gün Gaziantep’e giderseniz İstanbul’daki ortalama bir Restaurant’tan çok daha uygun fiyata yiyebileceğinizi anlatmak istiyorum.

Kebapçı Halil Usta nasıl bir lezzetmiş, böyle bir et yemedim. O nasıl bir Küşleme? Bu Dünya’da tadılması gereken lezzetlerden. Olur da bir gün Gaziantep’e giderseniz, (bizim yaptığımız gibi) ilk gideceğiniz yer burası olsun.

Zeugma Mozaik Müzesi tam bir kültürel zenginlik. Bizim aklımıza Komagene diyince Çiğ Köfteci, Roma diyince dondurma geliyor. Oysa, binlerce yıl önce topraklarımızdan çıkan sanat ve tarihi öğrenmek geleceğe daha iyimser bakmama, güncel tartışmalardan kendimizi koparıp, büyük resme odaklanmamı sağlıyor. Müzeyi gezerken şunu düşündüm: Geleceği etkilemenin yolu güncel, sistemin bizi içine çektiği tartışmalara boş yorumlar yapmak değil, kendi çevremizde, kendi yeteneklerimiz çerçevesinde, elimizdeki malzemelerle eserler üretmek.

Tostçu Erol’a bir uğradık. Kendisi sosyal medyayı en iyi kullanan tostçu. Daha önceden Tostçu Mehmet olarak biliyorduk kendisini. İçerideki masa ile Facebook’tan konuşuyordu. Çok sunumda örnek vermişliğim de vardır. Süper bir arkadaş. Tostumuzu yiyip, beklerken kendisinden çektiğiniz fotoğraflarda beni etiketleyin, Snapchat’i takip edin, IFTTT kullanın gibi öneriler aldık, gerçek.

Baklavalarımızı Elmacıpazarı Güllüoğlu’nda kaçak çay eşliğinde yedik.

Menegiç Kahvemizi Tahmis’te…

Tam artık tek bir lokma bile yiyemeyiz dediğimiz noktada Çıtır Lahmacun’a uğradık, patlıcanlı pardon balcanlı lahmacunların tadına baktık.

Akşam Yemeği’ni Aşiyan Gaziantep Mutfağı’nda yedik. Kuru dolmalar, Saray Kebabı (Ayva + İncik), tatlılar. Ben çoğunun tadına bakamadım bile.

Cumartesi gününü otelde kokteylde sonlandırırken, bizi misafir eden NovOtel Gaziantep yöneticisi ile sohbet ettik.

Sabah Beyran (çorba ama etli pilav gibi) yemeye gelecekler ile 8.00’de lobide buluşmak için sözleştik. 8.30’da Metanet Lokantası’ndaydık.

Tahmis Kahvesi’nde kahvemizi içtikten sonra Köşk Kebap’ta Ciğer yedik. Sonrasında Koçak Baklava’dan baklava ve fıstıklarımızı alıp oradan doğru Akşam Simidi’ne. Orada yediğim Simit Katmer’in çıtırtısını ve tadını ömrüm boyunca zor unuturum.

Hemen sonrasında da Orkide Pastanesi’ne uğrayıp Peynirli Pide ve Batma Kaymak’ımızı yedikten sonra Halfeti, Şanlıurfa’ya doğru yola çıktık. Bu arada saat daha 12.30 bile olmamıştı.

Yol üstünde giderken tepeden Drone ile çekim yapmak için durduk. Halfeti sürreal bir yer. Tekne ile Fırat Nehri üzerinde yolculuk yaptık.

Halfeti’ye “Saklı cennet ya da “Kayıp kent” de deniyor. Müthiş bir taş mimarisi ve tekne turunda bize anlatılan bir sürü efsanesi var. Baraj yapıldıktan sonra birçok yerleşim yeri sular altında kalıyor; tekne turu da aslında bu binaların, ağaçların üstünde yapılıyor. Bunların en ünlüsü de kubbesi suyun altında, minaresinin bir kısmı su üstünde kalan cami.

Dönüşte de gene Fırat’ın kenarında Patlıcan Kebap’ımızı yiyip, havaalanına yetişiyoruz. Ve bu benim sonraki 36 saat boyunca yediğim en son şey oluyor. Tekrar gidecek olsam bu kadar kısa süre içerisinde bu kadar çok şey yemeye çalışmaz, ya da en azından hepsinden tadımlık bir şeyler alırdım. Oysa, bir kere Gaziantep’e gelmişiz, yiyebildiğim kadar yiyeyim kadar düşündüm. (Bir sığ mantık daha) Özetle, bence Gaziantep’e en az 3-4 gün ayrılmalı. Eğer 1-2 gün için oradaysanız yukarıdaki listenin bir kısmını elemenizde fayda var.

Gene de listeyi törpülemenizi değil, birkaç gün fazla ayırmanızı öneririm, pişman olmazsınız :)

Herkese iyi gezmeler!