Krystyna Michałowska i pamięć o kobietach w sztuce | Rozmowa Ilony Witkowskiej i Alicji Kielan

Rozmowa Małgorzaty Miśniakiewicz z Iloną Witkowską i Alicją Kielan wokół pracy wideo, którą przygotowały na potrzeby wystawy „Niektórzy nie pamiętają koloru oczu swojej matki”. Film porusza kwestie pamięci o twórczości powojennych artystek ze szczególnym uwzględnieniem sztuki Krystyny Michałowskiej, z której pracami zostanie on na wystawie zestawiony. Artystki i współkuratorka wystawy rozmawiają o metodzie opartej na emocjonalnym odbiorze anonimowych dzieł, o relacji poezji i obrazu, o wymazywaniu artystek z historii, a także o napięciu między życiem prywatnym a twórczością.

Dzięki tej rozmowie dowiesz się:
🎬 Jakie założenia przyjęły Ilona Witkowska (poetka) i Alicja Kielan (artystka) w swojej pracy wideo oraz do jakiej pracy nim nawiązują i z jakich metod filmowych skorzystały.
🎬 Jakie obiekty Krystyny Michałowskiej-Podsiadły wykorzystały w filmie.
🎬 Z jakimi trudnościami społecznymi mierzyły się powojenne artystki.
🎬 Jak wyglądała dynamika pracy Ilony Witkowskiej i Alicji Kielan nad filmem.
🎬 Jak powstał tytuł wystawy „Niektórzy nie pamiętają koloru oczu swojej matki”.

🖼️ Krystyna Michałowska-Podsiadły
Pochodząca z Sopotu wrocławska malarka, ceramiczka i projektantka. Urodziła się 12 października roku 1936 w Zamościu, zmarła 27 marca roku 2005 we Wrocławiu. Absolwentka Państwowego Liceum Technik Plastycznych w Gdyni-Orłowie (1950-1955). Absolwentka Wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (dziś Akademii Sztuk Pięknych) we Wrocławiu. Studiowała na wydziale ceramiki w latach 1955-1962. Dyplom ze specjalizacją ceramika przemysłowo-artystyczna uzyskała 22 czerwca 1962. Należała do Związku ZPAP.

W latach 1962-1965 i w 1971-1972 współpracowała z Jerzym Antkowiakiem, zatrudniona jako projektantka w Salonie Mody Polskiej we Wrocławiu. W latach 1965-1970 mieszkała w Gwinei w Afryce Zachodniej wraz ze swym mężem Leonem Podsiadły, rzeźbiarzem i pedagogiem wrocławskiej PWSSP (dziś ASP) we Wrocławiu, który współtworzył, a następnie uczył w Ecole Nationale des Beaux Arts et Métiers w Konakry.

Brała udział w wystawach zbiorowych, m.in. w okręgowych i ogólnopolskich, jak „Droga i prawda” w Kościele Św. Krzyża we Wrocławiu w 1985, czy Biennale Małych Form Malarskich (później Triennale) w Wozowni Toruń 1988 (pokazała pracę A/Planeta Z/1987 – praca poszukiwana przez córkę Magdę Podsiadły).

Uprawiała także malarstwo ścienne i grafikę wystawienniczą (dekoracyjne panneau), m.in. dla przedsiębiorstw przemysłowych sprzętu AGD Predom czy Polar. Współpracowała jako projektantka z Zakładami Ceramiki Stołowej „Karolina” w Jaworzynie Śląskiej. Projektowała także biżuterię, a w latach 60. lalki tekstylne dla Spółdzielni Pracy „Plecionka” we Wrocławiu.

(Biogram opracowała Magda Podsiadły)

Więcej informacji: https://arttransparent.org/biale-plam...

///
Rozmowa odbyła się 11 października 2025 podczas forum popularnonaukowe z cyklu „15% abstrakcji”, którego organizatorką jest fundacja Art Transparent. W tym roku skupiliśmy się na społecznych, wytwórczych i afektywnych wymiarach pracy artystek, szczególną uwagę poświęciliśmy dolnośląskim rzeźbiarkom, ceramiczkom i projektantkom.

Forum „Białe plamy są… – rzeźbiarki i ceramiczki powojennego Wrocławia” było otwartą przestrzenią pozwalającą na zebranie rozproszonych materiałów i opowieści dotyczących biografii i twórczości wrocławskich rzeźbiarek i ceramiczek, m.in. Janinie Szczypczyńskiej, Reginie Konieczce, czy siostrach Skomorowskich. Odbyły się cztery rozmowy i wykład, podczas których przyglądałyśmy się nie tylko historycznym kontekstom biografii twórczyń, ale także ich spuściźnie i wpływie na sztukę kolejnych pokoleń.