Aquí tamén se fala: Xabier Díaz - Grândola, vila morena

A voz de Xabier Díaz resoou no planetario de Náutica. Grândola Vila Morena. Palabras que romperon o silencio dos tempos escuros nunha radio lisboeta hai cincuenta anos, un 25 de abril de 1974, e que neste concerto trouxeron a luz á sombra do esquecemento.

Grândola Vila Morena non é só unha canción. É o símbolo que naceu das mans do portugués Zeca Afonso, que versa a terra de Grândola e os seus habitantes.

A letra é poderosa. Unha arma que levantou un grupo de militares da man do pobo, decididos a rematar coa ditadura fascista de Salazar.

Xabier non a canta só. A súa voz entrelázase cos ecos do pandeiro, a pandeireta e unha percusión dominada polos corpos do público.

O seu escenario convértese nun Portugal afogado pola censura, a represión e a pobreza, cheo de recordos dun exército que loita pola dignidade, a resistencia e a esperanza da xente.

O que alí se vive é unha homenaxe a aqueles que escoitaron a canción o 25 de abril e saíron á rúa cun canto de liberdade nos beizos.

Cantar Grândola Vila Morena é unha forma de chamar a liberdade. Onde cada palma é unha lembranza dun pasado non tan lonxano e cada coro unha promesa por nós e os nosos antepasados.

Este himno xa non pertence só a Portugal. É propia de todos aqueles que soñan cun mundo máis xusto.

Grazas a cantores como Xabier Díaz, lembramos que unha canción pode cambiar moitas cousas; por exemplo, un país enteiro.

Texto de Susana Doldán, alumna de 1º de Bacharelato.

25 de abril. Sempre.
Fascismo nunca máis.

Concerto realizado grazas á colaboración de Deleite.