spearfishing adventures 21: The Great Dusky - 20kg

Κορινθιακός - Νοέμβριος 2018
Λούτσος – european barracuda 1,1 kg – 11m
Λούτσος – european barracuda 1,7 kg – 12m
Ροφός – dusky grouper 19,7 kg – 28m
Αυτό το κολυμπητό φθινοπωρινό ψάρεμα θα μείνει στην ιστορία με τη σύλληψη του μεγαλύτερου μέχρι σήμερα ροφού! Μετά από ένα ωραίο ζέσταμα στα ρηχά με λούτσους που συναγωνίζονταν τονάκια και συναγριδάκια για το ποιος θα πρωτοφάει το ψιλό, βαθύναμε ψάχνοντας το κάτι καλύτερο. Μετά από αρκετό κολύμπι, στο 03:25, βρίσκομαι να βουτάω σε έναν μέτριο, σχεδόν ισοβαθή βυθό, χωρίς έντονη διαμόρφωση, με σκόρπιες πέτρες που ξεφυτρώνουν από την άμμο. Μη ενθουσιασμένος από τη μορφολογία του τόπου, επιλέγω να κάνω μια δυναμική βουτιά, καλύπτοντας απόσταση, αναζητώντας κάτι που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, όπως κάποια σκιά ή κάποιο σκαλοπάτι του βυθού… Όντως, περνώντας πάνω από μια πέτρα, παρατηρώ κάτι που μου κάνει εντύπωση. Ένα μεγάλο αυλάκι σκαμμένο στην άμμο, που οδηγεί στην είσοδο μιας πέτρας! Σίγουρα δουλειά μεγάλου ψαριού! Στην είσοδο της πέτρας δεν φαίνεται κάτι, όμως σε ένα διπλανό παραθυράκι εντοπίζω έναν μεγάλο ροφό! Μπορώ να δω μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του ψαριού από τα βράγχια και την κοιλιά του και δεν μπορώ να προσδιορίσω το μέγεθός του, υποθέτω ότι το ψάρι είναι 7 κιλά... Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν χωράει να βγει από το παραθυράκι… Σημαδεύω το σημείο και επιστρέφω στην επιφάνεια όπου εξηγώ στον Νικήτα πως έχει η κατάσταση. Ο Νικήτας θα βουτήξει κρατώντας το 90άρι, για να δει κι αυτός πως έχει καθίσει το ψάρι ή αν έχει μετακινηθεί και μπορούμε να κάνουμε κάτι. Στην κατάδυσή του προσγειώνεται πίσω από την πέτρα, λόγω του έντονου ρεύματος. Πλησιάζοντας ήρεμα το κεντρικό άνοιγμα της τρύπας θα δει τον μεγάλο ροφό να έχει βγάλει κεφάλι στον προθάλαμο! Ο ροφός αρχίζει να οπισθοχωρεί. Ο Νικήτας σημαδεύει μάτι, ξέροντας ότι μόνο εκεί θα είναι ικανή η βέργα να κρατήσει τέτοιο ψάρι και ρίχνει! Εγώ από πάνω ακούω την βολή και αιφνιδιάζομαι! Ξέρω όμως ότι ο Νικήτας θα έριχνε μόνο υπό καλές προϋποθέσεις! Ο Νικήτας αναδύεται κρατώντας μεγάλη κόντρα στο ψάρι και εγώ τον συνοδεύω από τα μεσόνερα.
– Το’χουμε? Τον ρωτάω με υπερένταση.
–Το’χουμε! Μου λέει και θέλω να τον φιλήσω!
Κατεβαίνω για δευτέρωμα και βρίσκω τον μεγάλο ροφό στον προθάλαμο, χτυπημένο στο μάτι και ανήμπορο να βραχώσει. Του δίνω την χαριστική βολή και τον τραβάω νεκρό έξω από το σπίτι του. Τότε είναι που καταλαβαίνω το μέγεθός του! Τι «ζώο»! Σε πιάνει δέος μπροστά στον όγκο του! Στην επιφάνεια το πανυγήρι και οι αγκαλιές δίνουν και παίρνουν! Αυτό το τρόπαιο θα το θυμόμαστε για πάντα!!
Σ’ευχαριστούμε θάλασσα!