โดยย่อ 17 สิงหาคม 2568 มุ่งเน้นการฝึกฝนตน เพื่อก้าวข้ามจากปุถุชนสู่ พระอริยบุคคล พระนิพพาน.

[17/08/2568

หัวข้อธรรมะหลักที่ท่านแสดง ในวันที่ 17 สิงหาคม 2568 มุ่งเน้นการฝึกฝนตนเองเพื่อก้าวข้ามจากปุถุชนสู่ พระอริยบุคคล และบรรลุ พระนิพพาน. ใจความสำคัญคือการพัฒนา สัมมาทิฏฐิ (ความเห็นชอบ) ซึ่งเป็นรากฐานอันบริสุทธิ์ของการปฏิบัติธรรม.

สาระสำคัญสำหรับการจัดทำวิดีโอ 10 นาที สามารถสรุปได้ดังนี้:

สรณะที่พึ่งอันประเสริฐ: การยึดมั่นใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งสูงสุด ทำให้พ้นจากความทุกข์ทั้งปวง. พระสงฆ์ถูกยกย่องว่าเป็น "เนื้อนาบุญของโลก" และควรแก่การบูชา.
แก่นธรรมสู่การพ้นทุกข์: ผู้ปฏิบัติควรเข้าใจและเห็นแจ้ง อริยสัจ 4
(ทุกข์ เหตุเกิดทุกข์ ความดับทุกข์ และหนทางสู่ความดับทุกข์) ด้วยปัญญา และตระหนักใน ไตรลักษณ์ (อนิจจัง-ความไม่เที่ยง, ทุกขัง-ความเป็นทุกข์, อนัตตา-ความไม่ใช่ตัวตน) ของสังขารทั้งปวง เพื่อวางอุเบกขาและหลุดพ้น.
การปฏิบัติธรรมเข้มข้นในพรรษา (90 วัน): การจำพรรษามีจุดยืนที่มั่นคงแบ่งเป็น 3 เดือน:
เดือนแรก (การเข้า - 30%): เน้นการปฏิบัติตาม อริยวงศ์ 4 ได้แก่ ความสันโดษในจีวร, บิณฑบาต, เสนาสนะ, และความเพียรในการละอกุศล-เจริญกุศล.
เดือนที่สอง (การอยู่ - 40%): มุ่งเน้นการอยู่กับ พระอริยบุคคล และการฝึกอบรมที่เข้มข้นผ่านการเปรียบเปรยแบบ "บ่มกล้วย" (ตรัสรู้กาย), "เผาถ่าน" (บรรลุเวทนา), "อบหม้ออบไห" (สำเร็จจิต), และ "ต้มสุราเถื่อน" (หลุดพ้นธรรม). การฝึกนี้มุ่งตัดกระแสอุปาทาน ทวนกระแสอาสวะ ข้ามกระแสโอฆะ และพ้นกระแสโยคะ.
เดือนที่สาม (การออก - 30%): เป็นช่วงสำหรับการบรรลุธรรมขั้นสูงสุด โดยเฉพาะการเป็นพระอรหันต์.
การยกระดับสู่พระอริยบุคคล:
พระโสดาบัน: เป็นบุคคลขั้นต้นผู้ "เปิดโลก" และไม่ตกต่ำไปอบายภูมิอีกต่อไป. แบ่งเป็น 3 ระดับย่อยตามกำลังปัญญาและสมาธิ ได้แก่ เอกะพีชี (เหลืออีก 1 ชาติ), โกลังโกละ (เหลืออีก 2-3 ชาติ), และ สัตตักขัตตุปรมะ(เหลืออีกไม่เกิน 7 ชาติ). การเป็นพระโสดาบันเริ่มต้นด้วยการละสังโยชน์ 3 ประการ คือ สักกายะทิฏฐิ (ความเห็นว่าเป็นตัวตน), วิจิกิจฉา (ความสงสัยในพระรัตนตรัย), และสีลัพพตปรามาส (ความยึดมั่นในศีลพรตที่ผิด).
พระสกิทาคามี, พระอนาคามี, พระอรหันต์: เป็นลำดับขั้นที่สูงขึ้นไปของการตัดกิเลสและสังโยชน์ เพื่อบรรลุความหลุดพ้นอันสูงสุด.
การฝึกปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น:
การนั่งสมาธิขัดเพชร: เป็นการฝึกที่ช่วยเอาชนะความเกียจคร้านและทำให้จิตตั้งมั่นตรง.
ละกิเลส: เน้นการละความโลภ, โกรธ, หลง, มานะ (ความถือตัว), และทิฏฐิ (ความเห็นผิด) อย่างเด็ดขาด.
การพัฒนาอภิญญา 6: ความรู้ยิ่งอันเป็นผลจากการปฏิบัติขั้นสูง ซึ่งรวมถึงการมีหูทิพย์, ตาทิพย์, การรู้จิตผู้อื่น, การระลึกชาติ, การรู้การตายและการเกิดของสัตว์อื่น, และการทำอาสวะให้สิ้นไป.
การเข้าถึงธรรมะเหล่านี้ต้องอาศัย ศรัทธาที่ถูกต้อง และ ปัญญา เพื่อเห็นความจริงและตัดกระแสแห่งกิเลสอย่างต่อเนื่อง ไม่ใช่ความงมงาย. เป้าหมายสูงสุดคือการเห็นแจ้งพระนิพพาน อันเป็นความสุขที่แท้จริงและปราศจากทุกข์.