د مور په یاد | به یاد مادر | For Mother

در یاد و فراق مادر و پدر ام!
گاهی فکر می‌ کنم سخت‌ ترین قسمت پناهندگی و مهاجرت، دوری از آغوش مادر است نه غربت. سال‌ ها شد بیش از یک هزار روز شد صدای مادرم و پدرم را از پشت موبایل می‌ شنوم، ادای احترام را از راه دور می‌ کنم، درد دلم را از لابه‌ لای سکوت‌ هایم می‌ فهماند. سقوط وطن🇦🇫 ما را از هم جدا کرد، اما نتوانست مهر مادر و پدرم را از دلم بگیرد!

هر روز که موی من سفید تر می شود، دلتنگی ام برای مادرم و پدرم عمیق تر می گردد. دلم می خواهد پیش شان باشم، خدمت شان را کنم، برایش چای دم کنم، اشپزی کنم، چکر ببرم شان، در این زمستان به ماهی خوردن درونته برویم، پنیر و جلبی گرم لغمان را یکجا همرایشان نوش جان کنم، به چکر های طولانی برویم به مزار، کندهار، بدخشان، هرات، بامیان، نورستان…و و و همه وطن را ولسوالی به ولسوالی چکر بزنیم… قبل از اینکه برای همچو روز ها مثل من فقط حسرت انرا داشته باشید پس از بودن باهمی تان لزت ببرید و درقسمت مادر و پدر اندک‌ ترین خواست دل تان را به فردا مگزارید که خیلی درد دارد!

باوجود اینکه در کنار شان نیستم قلبم همیشه با آنها است اما فاصله ها و مجبوریت های زندگی گاهی از هر دیواری بلند تر می شوند🥹.

دوریِ مادر دردی آرام است که هر روز آدم را کم کم می خورد. خدا هیچ فرزندی را از بوی مادر و پدر اش جدا نکند.
این سخن دل من است، سخن دل هزاران پناهنده و مهاجر افغان که سال هاست فقط صدای مادر و پدر را دارند، نه آغوش شان را. ❤️🇦🇫

#مادر #غربت #مهاجرت #دلتنگی #افغانستان #دوری_از_مادر