Nurullah Genç | Gülümse “Gözyaşlarına gülümse çünkü onlar içinden parçalar indirirler yeryüzüne.”

Hiç kimseye benzemeyen sadece bizde olan gülüşlerimizle yaratılmışız. Güldüren de ağlatan da bize bu güzellikleri bahşeden, kalbimizden ne geçirdiğimizi en iyi bilen el-Alim olan Allah. Gülümseme olmasa insan ömrü sanırım çok kısa kalırdı. İnsan gülümsemeyince kendinden uzaklaşır, güldüğünde ise kendine gelirmiş. Bütün yaşadığımız onca acılardan sonra mutlu bir haber alınca yeniden kendimize geldiğimizi ifade etmemiz de bundan olsa gerek. Gülümseme anında çalıştırmamız gereken yalnızca 17 kas mevcut. Eğer kaşlarımızı çatmak istediğimizde 43 kası çalıştırmak için çaba sarf etmemiz gerekiyor. (Ben şu 'kaş çatmak' derken bazen konuşma sırasında 'çat kaşmak' diyorum denk gelirseniz gülümseyin 😊)

O zaman Nurullah Genç 'in yazmış olduğu Gülümse şiirini dinlemeye bırakıyorum sizleri. Keyifle dinleyin, şifâ olsun.

Şair: Nurullah Genç
Yorum: Furkan Özdemir
Müzik: Tuna Hizmetli - Kaybolalım
Kapak fotoğrafı: ESMA // 에스마

Sosyal Medya Hesaplarım
https://linktr.ee/furkan_ozdemir

////////////////////////////////

Gözyaşlarına gülümse
Çünkü onlar
İçinden parçalar indirirler yeryüzüne

Dudaklarına gülümse
Kelâmın kirlendiği vakitlerde
Sessizliğin durağı
Erdemin kapısıdır onlar

Avuçlarına gülümse
Çizgilerinde kaderin kardelen tohumları

Adımlarına gülümse
Gülümse ki, ayakların
Varmasın bir ömrün cüzamlı
Küf kokan topraklarına

Ansızın yıkılan evler gibi
Yalnızlığın üzerine çökmeyen
Yüzünün cilâsı, insanlığının yurdu
Onuruna gülümse

Gülümse, gülümsediğin
Bil ki seni de bulur
O müntehâ mahşerinin rahminde

Somurtanlara gülümse
Acı çekenlere, âvârelere
Yetimlerin umutlarına gülümse
Hastalığa dûçâr olup, gündüzü
Gece olanlara, uykusuzlara
Susuzlara su ver tebessümünle
Ekmeğin kokusuyla yoğur merhametini
Sevgi kıtlığından bîçarelere
Yoksullara gülümse

Bir de gülümse, gülümsemeyi bilmeyen
Kavga nadanlarına
Bakarsın bir dolunay
Mahbûb olmuş ağlayan düşlerine

Bazen de kendi gökkubbesini
Göremeyenlere gülümse
Belki bir yağmur
Eriterek evhamlı perdeleri
Damla damla süzülür gözlerine

Bazen de bana gülümse sevdiğim
Bakarsın kanadı kırılan kuşlar
Uçmaya başlar yeniden
Kayan yıldızların çığlığı düşmez
Gün ortasında ruhumun üzerine

Bakarsın ki çiçekler
Aramızda yükselen kayaların kalbinde
Birer birer açıyorlar yeniden

Bakarsın yolunu kaybeden yolcu
Son durağına yürüyor hasretinin
Bu kadar mı zordu bir mumun alevine
Dokunmak ve sevmek ıstırabımı

Bir dalın çürüyen yaprağı mıydı hayat
Güneşi arayan gölge kimindi
Bağışla, incinen bahar
Yanan mektuplar benimse
Gel, yeniden buluşalım derinde
Çeşmelerden gökyüzüne akalım
Tut ellerimden, hadi gülümse