Gittin Ama Ben Kaldım - Özcan Karaca

Gittin Ama Ben Kaldım - Özcan Karaca

Gittin ama ben kaldım, enkazın ortasında
Adını sildim dudaklarımdan, izlerin hâlâ odamda
Ayrılık dediğin şey zamanla geçer derler ya
Geçmedi… sadece susmayı öğretti bana

Birlikte güldüğümüz anlar şimdi ağır bir yük
Sorularım var hayata, cevaplarım hep eksik, hep kırık
Ben yanlışlarımla büyüdüm, sen doğrularınla gittin
Aynı cümlede buluştuk ama farklı anlamlar yükledik

Ben “kal” derken susmayı seçtin,
Ben “düzelirim” derken sen çoktan vazgeçtin
Aşk dediğin şey sabırsa ben tek başıma bekledim
Ama bazı vedalar var, konuşmadan bile hissedilir

Gittin ama ben kaldım, enkazın ortasında
Adını sildim dudaklarımdan, izlerin hâlâ odamda
Ayrılık dediğin şey zamanla geçer derler ya
Geçmedi… sadece susmayı öğretti bana

Herkes “unut” dedi, kolay sandılar
Bilmediler geceler en çok gerçeği anlatır
Aynaya baktım, tanımadım kendimi bir süre
Çünkü sen gidince ben de yarım kaldım içimde

Artık kimseye söz vermiyorum erken
Çünkü sözler tutulmayınca kalp erken yıpranır
Ben seni değil, hayalimi kaybettim belki
Ama kaybetmek de öğretir, bunu geç anladım

Bazı insanlar iz bırakır, geçmez
Adını anmasam bile içimde bir yer sızlar
Bu bir bitiş değil, ders aslında
Kendimi buldum seni kaybettikten sonra

Gittin ama ben kaldım, enkazın ortasında
Adını sildim dudaklarımdan, izlerin hâlâ odamda
Ayrılık dediğin şey zamanla geçer derler ya
Geçmedi… sadece susmayı öğretti bana

Bu bir veda değil, bir suskunluk
Adını anmıyorum ama unutmuş da sayılmam
Ayrılık bazen kurtuluş derler
Ben hâlâ aynı yerdeyim… sadece sen yoksun yanımda