Λαμπεία (Δίβρη)

Η Λάμπεια είναι ορεινό χωριό στην Ηλεία, χτισμένο στα νοτιοανατολικά του όρους Ερύμανθος — πιο συγκεκριμένα στις πλαγιές των λεγόμενων «Λαμπείων Ορέων».
Η υψομετρική του θέση είναι περίπου 800–900 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Είναι χτισμένο «αμφιθεατρικά», με σπίτια και γειτονιές που κατεβαίνουν προς κοιλάδα / ρεματιές — κάτι που του δίνει γραφικότητα και καλές φυσικές «προβολές».
Η Λάμπεια στο παρελθόν ονομαζόταν Δίβρη, μάλιστα η ονομασία άλλαξε δύο φορές μέσα στο 1928-1929 σε «Πρινόφυτον» και τελικά σε «Λάμπεια».
Η περιοχή έχει αρχαίες ρίζες — σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανίας, το όρος είχε ιερή σημασία (ήταν «ιερό του Πανός»), και εκεί ξεκινά ο ποταμός Ερύμανθος.
Παρά την αρχαία «καταγωγή», οι αρχαιολογικές μαρτυρίες είναι λίγες· το χωριό σήμερα είναι γνωστό κυρίως για τη νεότερη ιστορία και την λαϊκή/παραδοσιακή του ταυτότητα.
Στην Λάμπεια δεσπόζουν τα παραδοσιακά — πετρόχτιστα σπίτια, πολλά με κόκκινες κεραμοσκεπές και ξύλινα μπαλκόνια. Η εικόνα είναι «ορεινό, πετρόκτιστο χωριό» με έντονα στοιχεία παραδοσιακής Πελοποννησιακής αρχιτεκτονικής.
Το χωριό αποτελείται από αρκετές «γειτονιές» ή συνοικισμούς — παλιότερα θεωρούνταν ότι έχει 7 γειτονιές, διαβαθμισμένες σε διαφορετικά επίπεδα (λόγω υψομέτρου).
Στη Λάμπεια λειτουργεί η Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Λαμπείας — ιδρυθείσα τον 17ο αιώνα. Στο παρελθόν, κατά την Τουρκοκρατία, το μοναστήρι φιλοξενούσε και «κρυφό σχολειό».
Ηλεκτρονικός Κατάλογος
Στο χωριό υπάρχει και μια παλαιότερη εκκλησία (με ιστορικό ή παραδοσιακό ενδιαφέρον), νερόμυλοι, γεφύρια και άλλες υποδομές που θυμίζουν την παλιά ζωή στο βουνό.
Πολιτιστικές εκδηλώσεις: η Λάμπεια διοργανώνει εκδηλώσεις — όπως το «Φεστιβάλ του Βουνού», παραδοσιακές συγκεντρώσεις, πολιτιστικά δρώμενα μέσω των τοπικών συλλόγων.
Η φύση γύρω από τη Λάμπεια είναι καταπράσινη — με δάση, τρεχούμενα νερά και πλούσια βλάστηση. Κάτι που σε συνδυασμό με το υψόμετρο προσφέρει δροσιά, όμορφες φυσικές διαδρομές και όμορφη θέα.
Το “ορεινό + δροσερό + παραδοσιακό” τοπίο κάνει τη Λάμπεια ιδανική για όσους θέλουν να ξεφύγουν από τα αστικά και τις θερμές περιοχές ειδικά καλοκαίρι ή για εξορμήσεις σε φύση.
Ο πληθυσμός έχει μειωθεί με τα χρόνια σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είχε 468 κατοίκους.
Παρ’ όλα αυτά, στο χωριό υπάρχουν βασικές υποδομές ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, καφενεία, ταβέρνες, μικρά καταστήματα γεγονός που επιτρέπει να ζει κάποιος ή να το επισκέπτεται με κάποιο minimum άνεσης.
Η κοινότητα και όσοι κατάγονται από εκεί διατηρούν ισχυρούς δεσμούς πολιτισμού και μνήμης μέσω συλλόγων, εκδηλώσεων, παραδόσεων.