فقر برنامه‌ریزی‌شده و رهایی ذهن

آیا تا به حال احساس کرده‌اید که روی یک تردمیل در حال دویدن هستید؟ سخت کار می‌کنید، ساعت‌ها وقت می‌گذارید، اما به محض اینکه حقوقتان واریز می‌شود، قبل از اینکه حتی بتوانید آن را لمس کنید، ناپدید می‌شود. قسط‌ها، قبض‌ها، بدهی‌ها... و دوباره روز از نو.

آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید که چرا با وجود این همه «شایسته‌سالاری» و تاکید بر «تلاش سخت»، به نظر می‌رسد جیب‌ها خالی‌تر و ثروت در دست عده‌ای معدود متمرکزتر می‌شود؟چه می‌شود اگر به شما بگویم این وضعیت، یک «تصادف» یا نتیجه‌ی «بدشانسی» شما نیست؟ چه می‌شود اگر... «فقر» یک «معماری» باشد؟ یک پروژه‌ی مهندسی‌شده که هدفش نه رفاه همگانی، بلکه تولید دو طبقه است: «فقیرِ مطیع» و «ثروتمندِ دست‌نیافتنی».