Avrupa Dersim Fedarasyonu 4. Kongresi, Rüstem Polat

FDG 4. Kongresinin davetlisiydim, yer Dortmund, toplantı başladı. Kısa konuşmamı yaptıktan sonra, delegeleri dinlemek için arkada bir yere geçip oturdum.
Kongrede kimler yok ki, Aleviler, Ermeni temsilciler, Süryani, Keldani halkları temsilcileri, Çerkezler, Kürtler, Türkler..
1987 yılında ayrıldım Dersim'den bir daha da geri dönemedim, bu kongreye kadar sesler hep içimde yankılandı, onları hep içimde sakladım. ama bu kongrede bir de baktım içine düşmüşüm bir acının.
Meğer bu Dersim'li siyasetten uzaklaşınca ne kadar güzel olurmuş. Konuşuyorlar, bir ellerinde merhemleri, kendi yaralarını kendileri sarıyorlar.
Gece geç saate kadar sürdü konuşmalar, yukarı otel odama çıktım, geri geldim ne göreyim.
İnsanlar halka halka olmuş, sazlar çalıyorlar, ağıtlar yakıyorlar, yer sarsılıyor, dünya dönüyor. Dersimli inliyor, ya köylüm Rüstem Polat'a ne demeli, dedesi üzerine yakıyor ağıdını, kendine has bir ses tonuyla. Annesini hatırlatır bana, babasını...
Ve ağıdını bitirmeden, kalktı, Dersim dilinde içim kaynıyor, beni af edin, kalkıp karlı sokaklara vurdu.
Dünya konuşuyor, bırakın Dersimli de konuşsun, zaten konuşsa ne olur, sonra oturup ağıt yakıp ağlıyorlar.
Ah gözü kör olası siyaset, siyasetçiler, bıraksalar konuşsa bu insanlar, çekilip arkadan bir yerden izleseler.
İnsanı mevla dert küpü, yasaklar kondukça acısı içinde büyüyor, serbest kaldıkça gülüyor, ağlıyor ama gülüyor da.
Güldüler, içtiler, hayatları ile dalga geçtiler, ama ille kardeşlik dediler.
Siyasi gruplardan bir ricam var, çok rahatsızlar Dersimlilerin konuşmasından, ne var yani onların da bu gök kubbenin altında kendi sesleriyle inlesinde?
Haydar Karataş