شرح نهج البلاغه | حکمت 384 | نشانه پستی دنیا

متن حکمت:

💡قَالَ امیرالمؤمنین(عليه السلام):

مِنْ هَوَانِ الدُّنْيَا عَلَى اللَّهِ أَنَّهُ لَا يُعْصَى إِلَّا فِيهَا، وَ لَا يُنَالُ مَا عِنْدَهُ إِلَّا بِتَرْكِهَا.


ترجمه حکمت:

حضرت(علیه‌السلام ) می‌فرمایند:

نشان خوار و بى ارج بودن دنيا در نزد خدا، اين است كه وى را جز در آنجا نافرمانى نكنند و به آنچه در نزد اوست، نتوان رسيد، مگر به ترك كردن آن.


شرح حکمت:

📌انسانها فقط می‌توانند در این دنیا معصیت خدا را بکنند. کسی وصل به خدا هم نمی‌شود الا به ترک این دنیا… .

📌اصلا دنيا و عقبی در این معنا قابل جمع با هم نیستند.

📌حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در روایتی می‌فرمایند:

برای پست بودن دنیا همین بس که سر یحیی را به فاحشه‌ای از فاحشه‌های بنی‌اسرائیل دادند و سر من را هم به فاسقان از بنی‌امیه خواهند داد.

دنيا مثل پول می‌ماند، باید خرجش کنی تا به خواسته‌هایت برسی. مومن باید عزتمندانه زندگی کند، وضعش خوب باشد ولی ذره‌ای پول و دنيا را برای خود نخواهد.