Ээж минь дээ - Самдангийн Цэрэнчимэд. 1989 он

Соёлын Гавьяат Зүтгэлтэн Хэл бичгийн ухааны доктор, профессор, яруу найрагч
Ч. Дагвадорж гуай Зохиолчдын Эвлэлийн Хорооны Шүүмж судлалын зөвлөлийн эрхлэгчээр ( орчин үед уран бүтээл чанартай хийгдэхгүй байгаа нэг шалтгаан нь энэ урлаг утга зохиолын шүүмж судлал орхигдсонтой холбоотой болов уу )ажилладаг байх үед манай авьяаслаг дуучин, ая зохиогч С.Цэрэнчимэд агсан тэнд "Үлгэрийн далай" чуулгад жүжигчин дуучнаар ажилладаг байжээ.
Нэг өдөр С. Цэрэнчимэд агсан Ч. Дагвадорж гуайтай таараад : Ээжийн минь бие их муу байна. Одоо ч дээрдэхээсээ өнгөрлөө. Та ээжгүй хүний зовлонг мэднэ дээ. Хоёулаа хоёр ээждээ зориулж уран бүтээл хийе. Ээжийн тухай сайхан шүлэг бичээд өгөөч. Бичсэн шүлгэнд чинь би ая хийе гэж хэлээд хоолойн зангирч байсан гэдэг.
Ч. Дагвадорж гуай ч бас оюутан байхдаа ээжээсээ хагацаж газар хол уулзаж амжаагүй нутаглуулахад нь ч очиж чадаагүй. Тэгээд “Ээжийнхээ царайг хамгийн сүүлд нэг харсан ч болоосой. Ээждээ зориулж уран бүтээл хийе” гэж бодоод л явдаг байж дээ.
Тэгээд өнөө захиасыг нь бодоод 1988 оны хаврын нэгэн өглөө гэнэт шүлэг бичмээр санагдахаар нь дэвтэр гаргаж тавиад бичсэн гэдэг
Будантай юу буурал хорвоодоо
Бүүвэйлж өсгөсөн ээж минь дээ хө
Буруу юу, зөв хоёрыг минь
Ухааруулж өсгөсөн ээж минь дээ хө...
Газар холоос санахаар
Гаднаа бөртийж харагдах юм
Галуу шувууд ганганахаар
Таныгаа дуудмаар дуудмаар болох юм аа... гээд шууд л асгараад Ээжээсээ хойш 27 жилийн бэтгэрсэн минь ингэж л гарсан юм даа гэдэг.
1998 онд Ч. Давгадорж гуай энэ дууныхаа шүлэг нотыг хаданд сийлж ээждээ гэрэлт хөшөө үлдээсэн байдаг.
Эхийн сайхан дуу хаданд мөнхөрсөн ч
Эжий болгоны үрээ гэсэн сэтгэл дуунд мөнхөрч энэ хорвоог уярааж байдаг билээ.