EP.260 ท่องแดนพุทธภูมิ พระมหาสถูปใหม่ที่อินเดียทุมสร้าง ๓๕๐๐ ล้านรูปี

ขอเจริญพรทุกท่านวันนี้นำพาทุกท่านไปชมนครเวสาลีกัน เพื่อพาทุกท่านไปชมพิธภัณฑ์ใหม่ที่รัฐบาลอินเดียทุ่มสร้างเพื่อประดิษฐานพระบรมสารีรกธาตุ
พิพิธภัณฑ์นี้มีชื่อเต็มว่า “พุทธะสัมยักทัรศนและสถูปอนุสรณ์” ภาษาอังกฤษเขียนเป็น Buddha Samyak Darshan Museum and Memorial Stupa เป็นโครงการก่อสร้างขนาดใหญ่ของรัฐบาลกลางอินเดีย เพื่อเป็นพิพิธภัณฑ์ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งขุดได้จากสถูปของเจ้าลิจฉวีแห่งเมืองเวสาลี หลังพุทธปรินิพพาน
พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ตั้งอยู่เมืองเวลสี ติดกับวัดไทยเวสาลี ห่างจากเมืองปัฏนะ ๔๘ กิโลเมตร ห่างจากพุทธคยา กิโลเมตร
หลังจากพระพุทธองค์ปรินิพพานแล้ว โทณพราหมณ์มีการแบ่งพระบรมสารีริธาตุเป็น ๘ ส่วน คือ
๑.พระสถูปกรุงราชคฤห์ แคว้นมคธ ส่วนแบ่งของพระเจ้าอชาตศัตรู
๒.พระสถูปกรุงเวสาลี แคว้นวัชชี ส่วนแบ่งของกษัตริย์ลิจฉวี
๓.พระสถูปกรุงกบิลพัสดุ์ แคว้นสักกะ ส่วนแบ่งของกษัตริย์ศากยะ
๔.พระสถูปแคว้นอัลลกัปปะ ส่วนแบ่งของกษัตริย์ถูลิยะ
๕.พระสถูปแคว้นรามคาม ส่วนแบ่งของกษัตริย์โกลิยะ
๖.พระสถูปแคว้นเวฏฐทีปกะ ส่วนแบ่งของเวฏฐทีปกพราหมณ์
๗.พระสถูปนครปาวา ส่วนแบ่งของกษัตริย์มัลละ
๘.พระสถูปนครกุสินารา ส่วนแบ่งของกษัตริย์มัลละ
พ.ศ. ๒๔๙๓ (ค.ศ.๑๙๕๐) หลังจากได้เอกราชมา ๓ ปี ดร.อนันตะ สทาศิวะ อัลเตการ์ (Anant Sadashiv Altekar) จากมหาวิทยาลัยเมืองพาราณสี ได้มาขุดค้นสถูปโบราณที่นี่ อย่างที่เห็นในภาพ พบผอม รุ่นเดียวกับผอบที่พบที่ปิปราหว่า หรือ กบิลพัสดุ์เดิม บรรจุพระบรมสารีริธาตุ ๑๑ เม็ดปนกับดินเพราะผอบแตกหัก หอยแครง ลุกปัด แผ่นเงิน เหรียญตรา จากนั้นจึงนำไปเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์ปัฏนะ (Patna Museum)
เราเดินทางไปชมวันที่ ๑๔ พย.๒๕๖๘ โดยออกจากพุทธคยาตั้งแต่เวลา ๐๕.๐๐ น.ผ่านเมืองปัฏนะ แผนที่ เมื่อมาถึงแล้วก็เข้าไม่ได้เพราะต้องลงทะเบียนออนไลน์จึงจะเข้าได้ ทำเอาช้าพอสมควร
เมื่อผ่านประตูทางเข้าแล้ว จึงเดินทางไปกราบพระบรมสารีรกธาตุด้วยกัน ปัจจุบันมีพระปาสาทิโก จากพุทธคยาเป็นผู้ดูแล มี ๗๓ เอเคอร์ หรือ ๑๘๗ ไร่ โดยใช้เวลาเวนคืนจากชาวบ้านทั้งหมด บางรายก็ต่อรองเพื่ออยากได้เพิ่มทำให้โครงการล่าช้าไปพอสมควร พระสถูปใช้หินทั้งหมด ๓๘,๕๐๐ ก้อนเลยทีเดียว แต่สถูปนี้ไมไดเกิดขึ้นลอยๆ หรือรัฐบาลอยากสร้างเองแต่มีควาเป็นมา ซึ่งผู้ผลักดันให้ให้เกิดมีการสร้างพุทธสถานขนาดใหญ่ของพระสงฆ์ไทยเรานี้เอง
พระครูสิทธิปริยัติวิเทศ,ดร. (ฉลอง จันทสิริ) เจ้าอาวาวัดไทยเวสาลี ได้จัดตั้งคณะกรรมการพัฒนาเมืองเวาลีขึ้นเพื่อรวมตัวของนักวิชาการ นักการเมืองท้องถิ่น รวมทั้งชาวบ้านเพื่อเรียกร้องสิทธิ์ ทำเรื่องของพระบรมสารีริกธาตุ แต่ไม่มีผลจึงได้ฟ้องศาลที่ปัฏนะ โดยอ้างหลักฐานว่า นักโบราณคดีได้กล่าวว่า ที่นำไปเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑ์นั้นเป็นการชั่วคราวเท่านั้น ถ้ามีสถานเหมาะสมก็สามารถนำกลับมาได้ ด้วยหลักฐานนี้จึงทำให้ท่านชนะ ศาลสั่งให้รัฐบาลท้องถิ่นนำพระบรมสารีริกธาตุกลับ แล้วยังอนุมัติงบประมาณมาสร้างให้ประดิษฐานในสถานที่อันเหมาะสมด้วย ตอนต่อไปจะได้ฟังบทสัมภาษณ์ของท่านเกี่ยวกับเรื่องนี้
แม้ศาลจะอนุมัติแล้ว ๘ ปีก็งานก็ไม่คืบหน้า ท่านจึงฟ้องศาลอีกครั้งให้บังคับรัฐบาลเร่งงาน ในที่สุดงานจึงเดินหน้าในปีพ.ศ.๒๕๕๖ แต่ติดปัญหาโควิด และน้ำท่วมงานจึงล่าช้ามาตลอด พึงจะมาเปิดพ.ศ.๒๕๖๘ นี้เอง
โครงการนี้ได้รับการอนุมัติจากคณะรัฐมนตรีแห่งรัฐพิหารเมื่อวันที่ ๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 และเริ่มต้นดำเนินการก่อสร้างเมื่อวันที่ ๒๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๒ พื้นที่ก่อสร้างครอบคลุมเนื้อที่ประมาณ ๗๓เอเคอร์ ใช้งบประมาณในการก่อสร้างทั้งสิ้น ๓,๒๕๐ ล้านรูปีอินเดีย (ประมาณ ๑๕๐๐ ล้านบาทไทย) โดยได้รับการสนับสนุนด้านเทคนิคจากสถาบันเทคโนโลยีแห่งอินเดีย เมืองเดลี (IIT Delhi) ตัวอาคารจะก่อสร้างด้วยหินทรายแดงนำมาจากรัฐราชสถานเป็นหลัก