Dies irae wg "Kancjonału muzyki kościelnej" Wacława Raszka z 1825 roku

Dzień on, gniewu Pańskiego
Świat w proch zetrze, świadkiem tego
Dawid z Sybillą wszystkiego.

O, jak wielki strach tam będzie,
Gdy sam Bóg na tron zasiędzie
I roztrząsać wszystko będzie.

Trąba dziwny głos wydając,
Groby ziemskie przenikając,
Wszystkich zbudzi pozywając.

Wszystkich ogarnie zdumienie
Kiedy powstanie stworzenie
Na ostatnie rozsądzenie.

Cóż tam pocznę, człek mizerny?
Kto mi patron będzie wierny,
Gdzie i świętych strach niezmierny.

Królu tronu straszliwego,
Który zbawić chcesz każdego,
Zbaw z łaski i mnie grzesznego.

Wspomnij Jezu, Panie drogi,
Żem przyczyną Twojej drogi,
Nie zgubże mnie w on dzień srogi.

Szukałeś mnie spracowany,
Odkupiłeś krzyżowany,
Niech nie giną Twoje rany.

Sędzio, Boże sprawiedliwy,
Nim przyjdzie Twój sąd straszliwy,
Bądź mi teraz litościwy.

Prośba ma niegodna tego,
Lecz sam z miłosierdzia Swego
Zbaw mnie od ognia wiecznego.

Daj mi miejsce z owieczkami,
Nie odłączaj mnie z kozłami,
Na prawicy staw z sługami.

Proszę duchem uniżonym,
Sercem jak popiół skruszonym,
Bądź mi do końca Patronem.

Opłakany dzień ten będzie,
Kiedy z prochu się dobędzie,
Na sąd straszny człek mizerny;
Bądź mu, Boże, miłosierny.

Dobry Jezu, a nasz Panie,
Daj mu wieczne spoczywanie.
(S. Grochowski, XVI w.)

wykonawcy: Jerycho
kierownictwo muz. i organy: Bartosz Izbicki