ÂŞIK SEFİL ALİ ::::::MISIR DESTANI

SÖZ : ÂŞIK SEFİL ALİ
SAZ : HETEMLI
HAYATI : ÂŞIK SEFİL ALİ (1790- 1867)
Halk şiirimizde Âli, Sefil Ali, Âşık Ali gibi aynı adlarla bilinen birkaç âşık
vardır; ki bazıları şunlardır: 1883 Şabanözü doğumlu Âşık Sefil Ali, Padişahın
emriyle 1714’te Yafa’da boynu vurularak idam edilen Nasuh Paşa için ağıt
yakan Âşık Ali, 1804’te vefât eden Vezir Cezzar Ahmet Paşa için destan
söyleyen Bursalı Âşık Ali, 1820’de doğup 1907’de vefât eden Genceli Âşık Ali,
1854’te doğup 1915’te vefât eden Silleli Âşık Ali ve 1899’da doğup ne zaman
vefât ettiği bilinmeyen Kırklarelili Âşık Ali.
Âşık Ali, Derviş Ali adlarıyla bilinen Âşık Sefil Ali, yukarıda anılan
âşıklardan ayrı bir âşıktır. 1790 yılında Çorum/Sungurlu’nun Yazır köyünde
doğan Âşık Sefil Ali, küçük yaşlarından itibaren babasıyla çobanlık etmiştir.
Onbeş yaşlarında kırda bir ağacın gölgesinde uyuyakalan Ali, düşünde pîr elinden
dolu içerek âşık olmuş ve “Sefil” mahlâsını almıştır. Bu olaydan sonra âşıklık
serüveni başlayan Ali, Çorum, Yozgat, Kırşehir, Ankara, vb. yöreleri gezmiş,
görmüş, sanatını icrâ etmiştir.
Şiirlerinden anlaşıldığı üzere Alevî- Bektaşî yeniçeri bir şair olan Ali,
Yeniçeri ocağının kaldırılmasından, Bektaşî tekkelerinin kapatılmasından ve
Bektaşî dedelerinin yerlerinden sürülmesinden duyduğu üzüntüyü şiirlerinde
dile getirirken birtakım tarihî olayları da destanlarında anlatmıştır.

Hazır ol vaktına dayan ibrahim
İniyor çarhacılar meydan benimdir
Mısır’dan aşağı sürmek muradım
Bin-Hilâl’e kadar seyran benimdir

İbrahim Paşa der dursun varayım
Adûlar türemiş nice durayım
Eğer harp istersen topu kurayım
Havaya çekilen havan benimdir

Hafız Paşa der ki ordum üç yerde
Bir gece yatarım Yafa’da Sur’da
Bir darbe vururum komam Mısır’da
Bütün Arabistan Yemen benimdir

İbrahim Paşa der vatan ırakta
Yüz bin mermi atarım bin oturakta
Çok düşmanı işletirim kürekte
Hem sürgün ederim liman benimdir

Hafız Paşa der ki düştüm bu hale
Sağımdan solumdan kuvvetim gele
Nice zorbalara beklettim kale
Atarım mahpusa zindan benimdir

İbrahim Paşa der düzdüm orduyu
Arab’a çaldırdım cengi harbiyi
Parmak gibi kıya süngü süngüyü
Koparsan zelzele tufan benimdir

Hafız Paşa der ki koymuşum seri
Mısır elden giderse gelirim beri
Basarım ordunu gece bir yarı
Hem hücum ederim cevlân benimdir

İbrahim Paşa der Humus’a geldim
Hama’nın kuvvetin ikiye böldüm
Mısır’dan vezirin üçünü aldım
Acem, Erzurum, Erzincan benimdir

Hafız Paşa der ki ya ben n’ideyim
Başım alıp ne diyara gideyim
Bâri verin bana zehir yutayım
Hâk-i pâye geldim eman benimdir

Âşık Ali der ki söylerim dilde
Bin iki yüz elli beşinci yılda
Çekerler havfını yedi kıral da
Nizip’in üstüne destan benimdir