🔺روابط بی‌ثباتی که ما را گیر می‌اندازند!‼️🔺سپیده شاهینی

❌کپشن❌
جونا لِرِر در فصل سوم کتابِِ «چگونه تصمیم می‌گیریم؟» با عنوان «گمراهی توسط احساسات» در مورد اثر دوپامین بر تصمیم‌گیری‌ها صحبت می‌کند.
محتویاتی که در این فصل در مورد تصمیم‌گیری و اثرات سلول‌های عصبی دوپامین می‌خواندم به نظر یکی از پاسخ‌های خوب برای چراییِِ ماندن در رابطه‌ای بی‌ثبات که فرد نه حضور باثباتی دارد و نه توجه‌ پیوسته‌‌ای می‌دهد، است.
برای سلول‌های عصبیِ دوپامین، دریافت توجه می‌تواند هیجان تولید کند. اما بخش مهم تر این است که هر چقدر این توجه پیش بینی‌نشده باشد برای این سلول‌ها برانگیختگی چند برابری به همراه دارد، چه بسا توجه‌ای که هر از گاهی، غیرقابل پیش‌بینی و ناگهانی دریافت می‌شود تجربه‌اش نسبت به وضعیت قابل پیش‌بینی لذت‌بخش‌تر باشد، چون سلول عصبی با هجوم ناگهانی دوپامین رو به رو می‌شود.
زمانی که الگویِ دریافتی توجه و محبت برای مغز قابل پیش‌بینی باشد سلول‌های عصبی دوپامین، به مرور رهاسازی دوپامینِ بیشتر را متوقف می‌کند. به عنوان مثال شنیدن همیشگیِ جمله‌ی دوستت دارم بعد از آن که از پارتنرم خداحافظی می‌کنم، دریافت یک توجه قابل پیش‌بینی است.
اما گرفتار شدن در رابطه‌‌ی ناامنی که الگوی رفتاری فرد مقابل قابل پیش بینی نیست و توجه و محبت دریافت کردن تصادفی است، مدام باعث برانگیختگی سلول‌های عصبی دوپامین می‌شود، سلول‌هایی که هدف‌شان پیش‌بینی کردن الگوها در رویدادهای بیرونی است.
پس به جای رها کردن، به برانگیختگی ادامه می‌دهد تا بتواند الگو را پیدا کند و این وضعیت را ما به شکل امید تجربه می‌کنیم، امید به آن که از این وضعیتِ ناپیوسته‌ی تصادفی الگوی ثابتی پیدا شود.
#سپیده_شاهینی
🔻🔻🔻🔻
#روانشناس #اکسپلور #سلامت_روان #خودشناسی #خودآگاهی #رواندرمانی #مشاوره #تراپی #آموزش