ANG IYONG SALITA’Y TAPAT AT TOTOO

Ang Iyong salita’y tapat at totoo,
Hindi isinilang ng lupa ni hinubog ng tao;
Ito’y hininga ng Walang Hanggan,
Tinagni sa liwanag bago pa ang sangnilikha’y mabuo kailanman.

Nang Ikaw ay magsalita, ang kawalan ay umurong,
Ang dilim ay napahiya at ang liwanag ay tumindig;
Sa isang utos, ang kalangitan ay naunat,
At ang lupa ay tumugon sa Iyong tinig na makapangyarihan.

Ang mga bituin ay bilang sa Iyong salita,
Walang ni isa ang naliligaw sa Iyong kaayusan;
Ang dagat ay may hangganang Iyong itinakda,
At ang hangin ay sumusunod sa Iyong kalooban.

Ang Iyong salita’y hindi bulong ng kahinaan,
Ito’y kulog na gumigising sa mga patay na puso;
Ito’y apoy na sumusunog sa kasinungalingan,
At martilyong dumudurog sa mga muog ng kadiliman.

Kapag ang mundo’y nagtatayo ng sariling katotohanan,
Ang Iyong salita ang sukatan na di nababali;
Kapag ang kasinungalingan ay nagbihis ng liwanag,
Ang Iyong katotohanan ang tabak na humihiwalay sa anino.

Sa oras ng aking pagkadapa, Ikaw ang aking tinig,
Sa gitna ng kahinaan, Ikaw ang aking lakas;
Ang Iyong salita ang nagbangon sa akin mula sa alabok,
At muling nagturo kung sino ako sa Iyong harapan.

Hindi ako natatakot sa sigaw ng mga bansa,
Ni sa yabang ng mga kaharian ng lupa;
Sapagkat ang Iyong pangako’y mas matatag
Kaysa sa mga trono na itinayo ng tao.

Ang mga hari’y dumaan at naglaho,
Ang mga imperyo’y naging abo at alaala;
Ngunit ang Iyong salita’y hindi nagbago,
Ito’y nakaukit sa bato ng kawalang-hanggan.

Ang Iyong kautusan ay ilaw sa aking mga yapak,
Hindi pabigat, kundi daan ng buhay;
Sa Iyong tipan ako’y inanyayahan,
Hindi bilang alipin ng takot, kundi anak ng pangako.

Tinipon Mo ang Iyong bayan mula sa mga dulo ng lupa,
Mula sa silangan hanggang sa paglubog ng araw;
Iyong inilagay ang Iyong pangalan sa kanilang diwa
At tinatakan ng katotohanan ang kanilang pagkatao.

O Aba Yahawah, Hari ng walang kapantay,
Ang Iyong tinig ay nangingibabaw sa lahat ng tinig;
Ang langit ay Iyong luklukan, ang lupa’y Iyong tuntungan,
At ang panahon ay alipin ng Iyong salita.

Sa araw ng pagsubok, Ikaw ang aking kanlungan,
Sa gabi ng pagluha, Ikaw ang aking awit;
Kapag ang laman ay nanghihina at ang diwa’y lumalaban,
Ang Iyong salita ang aking tagumpay.

Darating ang oras na ang lahat ay yayanig,
Ang bundok ay luluhod at ang dagat ay tatahimik;
Ang bawat dila’y magpapahayag,
Na Ikaw ang Hari at ang Iyong salita’y totoo.

Langit at lupa’y lilipas na parang usok,
Ang mga gawa ng tao’y mawawala;
Ngunit ang Iyong salita’y mananatili,
Buhay, makapangyarihan, at maghahari magpakailanman.

Kaya’t itataas ko ang Iyong pangalan sa digmaan at kapayapaan,
Sa awit ng papuri at sa lakad ng pagsunod;
Sapagkat ang aking buhay ay nakasandig sa isang katotohanan
Ang Iyong salita’y tapat at totoo magpakailanman.

   / @hayakalunitedvoices