1 januari 1986 Start van de Postbank

Op 1 januari 1986 ging de Postbank van start. De Postbank was één van de hervormingsideeën van het kabinet Den Uyl van 3 april 1976. Er zouden bijna tien jaren van touwtrekken en traineren volgen, voordat de plannen voor de vorming van een staatsbank rond waren. De Postbank kwam zoveel mogelijk los te staan van de overheid en de mogelijkheden voor kredietverlening aan het bedrijfsleven waren beperkt. Voor de ruim zeven miljoen rekeninghouders van de zestigjarige Postgiro en de meer dan honderdjarige Rijkspostspaarbank veranderde er weinig of niets. In ongeveer een half jaar werd de nieuwe huisstijl ingevoerd (naam Postbank en nieuwe leeuw), maar gedurende die tijd kon men gewoon alle oude girobetaalkaarten, kascheques, girokaarten en enveloppen gebruiken. Alles bleef in elk geval giroblauw. De dienstverlening werd uitgebreid op de postkantoren, waar men bij de speciale Postbank-balies terecht kan voor het afsluiten van reisverzekeringen, het kopen van reischeques en het wisselen van buitenlands geld. Ook de telefonische dienstverlening werd uitgebreid tot de avonduren (tot 21.00 uur) en de zaterdagmorgen (tot 12.00 uur).Ook al mocht de nieuwe Postbank zich dan niet met kredietverlening aan het bedrijfsleven in de concurrentiestrijd met de andere banken werpen, toch kan op dat terrein wel iets worden gedaan met het rekening-courantsysteem. Onder druk van de VVD en de grote! handelsbanken, die zich vanaf! het begin zeer sterk hebben verzet tegen de komst van een Postbank, is het takenpakket van de nieuwe bank wat betreft het bedrijfsleven echter erg beperkt gebleven. Onder meer doordat men aan, handen en voeten gebonden was, met een heel duur belang in de Fries-Groningse Hypotheekbank. De Postbank werd een naamloze vennootschap met de staat als enige aandeelhouder, net zoals de Nederlandse Spoorwegen en DSM. Daardoor bleef de armslag van de bank beperkt. Mocht in de toekomst blijken dat de bank meer taken en bevoegdheden nodig heeft om het voortbestaan veilig te stellen, dan is die mogelijkheid er onder de voorwaarde dat de overheid dan weer een stapje terug doet en een deel van het aandelenpakket verkoopt.