نگاهی کوتاه به نامه های صادق هدایت

هر نویسنده بزرگی تعدادی آثار منتشرنشده و مخفی مانده دارد که بخشی از آنها در قالب دستنوشته های غیرادبی و غیرداستانی تقسیم بندی شده اند ولی در میان این آثار و لابلای این خطوط هم می توان به زوایای پنهان مانده ای از شخصیت او پی برد. «صادق هدایت» مؤثرترین شخصیت ادبی تاریخ معاصر ایران در میان هزاران نام بزرگ و کوچکی است که آثار شعری و داستانی مختلفی در طول دوران های پر تب و تاب سیاسی-اجتماعی معاصر ایران برساخته اند. شخصیت هدایت- خصوصاً به واسطه ی متن بزرگ ترین اثر داستانی اش، بوف کور- مورد تجزیه و تحلیل بسیاری از منتقدان ادبی ایرانی و غیرایرانی قرار گرفته است ولی هنوز هم می توان در خصوص او نوشت و گفتگو کرد. یکی از وجوه کمتر پرداخته شده ی شخصیت هدایت، عقاید سیاسی-اجتماعی او در نوشته ها و آثار منتشرشده و مکتوم مانده ی اوست. یکی از مهم ترین منابع پرداختن به این وجه از شخصیت هدایت، نامه هایی است که او به دوستان و آشنایانش نوشته. در این ویدیو به بخشی از این نامه ها که مخاطبشان «حسن شهید نورایی» در پاریس بوده و سال ها بعد از مرگ دو دوست (که در یک سال فوت کرده اند) توسط فرزندانشان به چاپ رسیده است. در این نامه ها می توان وجوهی سیاسی و اجتماعی در گفتگوی هدایت با دوست دور از وطنش را درک و دریافت کرد. علاوه بر دعوت به تماشای این ویدیو از شما درخواست می کنم متن نامه ها را در کتابی که از این نامه ها گردآوری شده مطالعه بفرمایید:


«نامه» 00:00
مقدمه 00:22
تیتراژ 01:30
صادق هدایت نویسنده ای سیاسی-اجتماعی 02:01
«نامه ای دیگر» 03:50
«بوف کور» 04:25
«نامه ای دیگر» 05:35
بوفی که کور نبود 06:05
«نامه ای دیگر» 06:49
اهمیت نامه ها 07:22
«نامه ای دیگر» 08:28

با تشکر از همراهی همیشگی و محبت شما با کانال غراب