Praga 2024. Złota Uliczka - turystyczna atrakcja.

Jedyny w swoim rodzaju przewodnik filmowy po Złotej Uliczce, której malowniczość i baśniowa atmosfera przyciągają turystów z całego świata.
Przedstawiamy Złotą Uliczkę bez tłumu zwiedzających. Zaglądamy w każdy jej kąt, wchodzimy do wnętrza kolorowych domków i poznajemy ich historię.
Zapraszamy do „zwiedzania z nami” tego magicznego miejsca.

Historia sięga XVI wieku. Nazwa „Złota Uliczka” pojawiła się po raz pierwszy w latach 60-tych XVI wieku. Wynika z faktu, że mieszkańcy niektórych domków to byli drobni złotnicy, którzy uciekali przed prawami cechowymi, jakie obowiązywały we wszystkich miastach Pragi.
Jej pierwszymi mieszkańcami byli strzelcy (łucznicy) - obrońcy bram Zamku Praskiego. W 1597 roku otrzymali oni od cesarza Rudolfa II. pozwolenie na budowę niewielkich pomieszczeń, w arkadach nowo wyremontowanego północnego muru. Ponieważ zajmowały one tylko głębokość nisz - powstawały więc miniaturowe domy.
Były to skromne pomieszczenia z glinianą podłogą, sienią z otwartym kominkiem i izbą z pojedynczym oknem. Ich powierzchnia zwykle nie przekraczała piętnastu metrów kwadratowych. Umeblowanie składało się zazwyczaj tylko ze stołu, krzeseł i łóżka.
Stopniowo przenosiła się tu służba zamkowa, karczmarze, złotnicy i przedstawiciele innych profesji.
Mieszkańcy zaczęli powiększać swoje domy i wzbogacać ich wnętrza. Choć było to zabronione, Dobudowali przedsionki, różne pomieszczenia gospodarcze, aż w końcu nowe budynki pojawiły się przy przeciwległym murze romańskim i murze domu burgrabiego zamku. W efekcie uliczka zwęziła się na tyle, że w niektórych miejscach miała mniej niż metr szerokości. Dopiero w 1864 roku usunięto wszystkie dobudówki. pozostawiając jedynie domy wzdłuż północnego muru.
Na początku XX wieku rosło zainteresowanie i podziw społeczeństwa historycznymi pamiątkami, a także starą Pragą, tak i Złota uliczka stawała się sławna
Modyfikowali swoje wnętrza tak, aby cieszyły się jak największym zainteresowaniem. Chociaż właściciele zazwyczaj w nich nie mieszkali, każdego dnia otwierali dom, siadali przed jego drzwiami i zachęcali przechodniów do obejrzenia, a przy okazji zbierali trochę pieniędzy.
Do początku lat pięćdziesiątych XX wieku domy przy Złotej Uliczce pozostawały w rękach prywatnych.
W 1952 r. Kancelaria Prezydenta Republiki zakupiła później domy, a komisja ds. przygotowania muzeum zamkowego opracowała koncepcję, według której powstała romantyczna wystawa o sposobie życia najuboższych warstw na Zamku Praskim.
W 2011 roku domy i ich otoczenie zostały odrestaurowane.
Powstały nowe wnętrza domów, w których obecnie znajdują się wystawy. Meble i inne rekwizyty zostały dla nich wykonane przez rzemieślników artystycznych z Barrandov Film Studios, aby wszystko miało odpowiednią patynę i wyglądały autentycznie.

Wystawa zlokalizowana jest w 9 domach, w pozostałych – siedmiu – znajdują się sklepy.

Domek nr 12/ Domek Josefa Kazdy - amatorskiego kolekcjonera i historyka kina.

Domek nr 13/ Mieszkanie strażnika (Příbytek červeného střelce) - obrońcy murów zamkowych.

Domek nr 14/ Domek wróżki (Domek věštkyně) - Matyldy Průšovej, lepiej znanej pod pseudonimem Madame de Thebes, która mieszkała tu przed II wojną światową.

Domek nr 15 / Dom złotnika (Domek zlatníka) - przedstawiciela
uboższych warstw swojego rzemiosła.

Domek nr 16 /Średniowieczna karczma (Středověká krčma)
Na Zamku Praskim z powodzeniem funkcjonowały karczmy i szynki z piwem. Według spisu przeprowadzonego w 1653 roku - na siedem domów przypadała jedna karczma.
Często zebrali się w nich wędrowni żonglerzy i muzycy, sprzedawcy drobnych towarów i rozmaici amatorzy gry w kości lub karty.

W domkach - od nr 17 do 23) - znajdują się sklepy z pamiątkami, książkami, ceramiką i różnymi oryginalnymi artykułami.

Domek nr 22
W czasie I wojny światowej w domu nr 22 mieszkał i pracował pisarz Franz Kafka.

Domek nr 24 / Domek pani Magdaleny - przykład mieszkania z okresu I. Republiki.

Domek nr 26 / Pokój krawcowej (Světnička švadlenky)
Poszukiwanym zawodem wśród zamkowej służby była krawcowa.
Na zamku przy dworze władcy zawsze było coś do uszycia czy naprawienia. Oprócz naprawy bielizny, krawcowe szyły również suknie, zwłaszcza dla klientek z biedniejszych warstw społecznych zamku i okolic.

Domek nr 27 / Dom zielarza (późny barok) - Domek Kořenářky (pozdní baroko)
Wyposażenie domu zielarza pod wieloma względami przypominało aptekę.
W butelkach, dzbankach i pudełkach znajdowały się wszelkiego rodzaju "medykamenty", miody roślinne, nasiona, kwiaty w cukrze. środki przeczyszczające, do leczenia zębów, gardła czy opiaty uspokajające. W skrzyni lub szafce składano kiedyś muszle ślimaków, zęby świni, kości „pająka morskiego” (ośmiornica), czy suszone żaby. Nigdy nie brakowało smalcu z psa, kota, bociana, królika, niedźwiedzia i węża.

Na Złotej Uliczce znajduje się wejście na korytarz obronny, usytuowany na murach zamkowych, nad domami Złotej Uliczki. Tu znajduje się wyjątkowa wystawa poświęcona orężu wojskowemu.