Sezen Aksu Ben Sende Tutuklu Kaldım

ya sen çekip çıkarıyorsun beni kabuslarımdan, yada ben geliyorum sana koşa koşa.
diyorum ki ya sen çok güzelsin, ya da ben böyle vurgunum sana.
Kalktım,
ellerine doladığın saçlarımı tepemde topladım, üzerime ince bir hırka alıp, çektim parmak uçlarıma kadar. Omuzlarımı dikleştirdim, aslında nasıl güçlü kalınacağını varlığından haberdar olduktan sonra öğrendim. Gözlerimi ovuşturdum birkaç kere, kollarımı göğsümde kavuşturup, avuç içlerimi bastırdım kalbime. Birkaç santim uzağımda aldığın nefesi hissederken nasıl çarptığını hatırladım, nasıl yerinden çıkıp sana koşmak istediğini, ismini nası haykırdığını anımsadım. Gözlerimi kapatıp, en temiz karanlığı seçtim kendime. Karanlıklardan gözlerini, gözlerinden sende bıraktığım tüm izlerimi çıkardım.

Dayanamayıp başımı Sezen Aksu’nun sesine, bir de aklımda kalan güzelliğine dayadım. O “ne senden öncesi, ne senden sonrası” dedikçe, malum eylemi gerçekleştirip birkaç damla yaş akıttım. Senden öncesini yaşamadığımı, yaşayamadığımı, yaşamama izin verilmediğini hatırladım. Sanki yıllarca atılmış olduğun dipsiz kuyudaydım, ne gücüm yetiyordu tırmanmaya ne de çıkmak istiyordum beni bu çukura atanların yanına. Bir gün bir el uzandı ellerime, o gün yeniden hayata tutunma gücü buldum kendimde.

Kalktım, topladığım saçlarımı yeniden açtım. Dikleştirdiğim omuzlarımı serbest bıraktım, burada olduğun zamanlarda güçsüz olmaktan bir an korkmadım. Bir insan nasıl böylesine sevilir, anlamadım.
Sezen Aksu’nun da dediği gibi,
"ben sende tutuklu kaldım."