#26 Els Weeda - Rust is niet de afwezigheid van activiteit

Rust is niet de afwezigheid van activiteit
We rennen, plannen en presteren wat af – maar wanneer heb jij voor het laatst écht rust ervaren? In deze aflevering gaat Patricia Antersijn in gesprek met Els Weeda van Renewels.
“Rust is niet dat er geen activiteit is, maar dat je dichter bij jezelf komt,” zegt Els. En soms heb je daar een krachtige permissie voor nodig.
Met haar achtergrond in speciaal onderwijs, AZC’s, pleegzorg en training & coaching weet Els precies hoe je die onderlaag vindt. En ja… soms ervaar je rust juist als onrustig. Tot je ontdekt: zó werkt het dus voor mij.
“Ik zei tegen haar: Je hoeft het niet te weten – er is niet één kans die maar één keer komt. Het is OK om je tijd te nemen. Voor haar was dat zo’n bevrijdende permissie.”
Tijdens Els’ retraites – in een oud fort van de Hollandse Waterlinie – ontdekken mensen hoe hun eigen ‘verdedigingslinie’ werkt. Wat gebeurt er als je die langzaam opent en jezelf weer ontmoet?
Wat is jóuw manier van vertragen?

Links uit deze aflevering:
Volg Els Weeda op LinkedInBekijk haar website.Bekijk voor meer informatie onze websiteLuister naar Mercy is A song van Matthew WestMindsetshift: Mindset shift 3: Empathie begint met mensen ontmoeten waar ze zijn.Tekst citaat: van Anselm Grün. Zie tekst hieronderPermissie: Het is OK om je tijd te nemen.Deze podcast wordt gemaakt door PCM Nederland & BelgiëVolg ons op Instagram: @pcm_nederlandVolg ons op LinkedInMuziekcredits intro/outro: ‘We create’ van Hidde van Wee
CITAAT: Anselm Grün, een bekende monnik, zegt daarover: Je moet even ophouden met rennen om stil te worden. Je moet je eigen ziel, die innerlijk luid schreeuwt, kalmeren. Wanneer je niet meer rondrent, laat de honger van je hart zich gelden. Je hart heeft voeding nodig. Veel mensen zijn bang om zich bezig te houden met hun rumoerige hart. Ze zoeken liever afleiding door van hot naar her te rennen. Maar hun hart blijft schreeuwen. Het wil geen afleiding. Het heeft liefde nodig. Het wil gekoesterd worden.

Gedicht van Sjoerd Stellingwerf
Ik vier
het wonderlijk weten
dat de bron
van alle goeds
mijn ademtocht
vandaag een
nieuwe ruimte schenkt.

In vriendschap mij
bestaansrecht biedt;

U zegt:
ga maar
besta maar
wees maar
en ben