Mc Artificiali - Hija e Jetes

Intro:
Heshtja po flet, errësira m’përqafon,
Jeta m’ka vra, po unë s’jam lodh.
Gjaku rrjedh n’damar, historia shkruhet vet,
N’luftë me hijet, kurrë nuk kam mbet.
Kush je ti me m’gjujt gur? Më njoh mirë,
Mbi plagë ndërtoj urë, nuk shkel kurrë n’tradhti.
Ky asht fillimi, po fundi nuk shihet,
Rrugës ku shkoj, shpirtat veç kridhen.

Refreni:
Hala n’këmbë, mos m’prek, mos m’djeg,
Shpirtin e thy, po akoma s’u shemb.
Jetoj n’mes flakëve, luftoj për jetë,
Në këtë botë t’egër, veç faj mbetet.

Verse 1:
Shumë copa zemre i lash n’tokë,
Shumë plagë n’trup, por hala pa lot.
E kam pa botën kur m’donte n’gjak,
I vetmi armik që pata isha prap.
Erdha prej ferrit, me shpirt t’shpuar,
Njerëz që premtojnë, po s’kanë t’vërtetuar.
T’thash mos më shti n’luftë, nuk dal ma,
Po në këtë rrugë, vetën e lash pa.

Verse 2:
Gjaku në sy, sytë si zjarr,
Krejt më lënduan, po unë jam bari.
Jetoj nën hije, lypi dritën prap,
Por nata s’pushon, më lë pa hap.
Zoti m’pa, po nuk m’fali,
E falja për mu ka qenë mallkimi i parë.
Njeriu që dashte, i pari që m’rrejti,
E tash zemra jem akull e prejt.

Refreni:
Hala n’këmbë, mos m’prek, mos m’djeg,
Shpirtin e thy, po akoma s’u shemb.
Jetoj n’mes flakëve, luftoj për jetë,
Në këtë botë t’egër, veç faj mbetet.

Verse 3:
Ma çoni një gotë, se shpirtin po vras,
Një histori lufte, kurrë nuk jam plas.
Prej një plumbi që s’erdhi, unë prap u çova,
N’fjalë ju fala, po zemrën s’ua dhash kurrë ma.
Jetën e desha, po dheu më deshi,
Në errësirë ec, se drita më vret.
Në k’të botë të ftohtë, kujtimet m’rrethojnë,
Luftoj për frymën, veç shpirtat m’shkatërrojnë.

Strofa4:
Krejt i kom pa, tradhti e mashtrim,
Shokë që m’lypën, veç për përfitim.
Fjala ma e randë ka qenë heshtja e tyne,
Unë luftoj për shpirtin, ata veç për thyje.
N’kam e n’gjak ec, hala nuk di mu ndal,
E kam msu lojën, veç humbje n’kët hall.
Kjo jetë s’o ma, e nxinë si dheu i zi,
Po unë kam lindë ujk, nuk m’prek macja e zi.

Refreni:
Hala n’këmbë, mos m’prek, mos m’djeg,
Shpirtin e thy, po akoma s’u shemb.
Jetoj n’mes flakëve, luftoj për jetë,
Në këtë botë t’egër, veç faj mbetet.

Verse 5:
Kam ecë mbi thika, këmbët hala gjak,
Pesha e botës n’shpinë, por prapë nuk jam plak.
Në pasqyrë e shoh veten, një fytyrë e thyer,
Por zemra nuk dorëzohet, akoma mban frymë.
Armët janë fjalë, lufta nis n’tru,
Në këtë rrugë t’errët, s’ka kthim për mu.
Në hije fshihet forca, ndjenja më mban gjallë,
Për të drejtën jam gati, dhe nëse s’ka falë.

Verse 6:
Lutjet janë të kota, qielli nuk m’ndëgjon,
Shpirti jem lufton, se fajin s’e pranon.
Gjithçka që kam dashtë, ka qenë një shpresë,
Në një botë ku zemrat shiten për interes.
Por prapë e mbaj betimin, gjakun tim nuk shes,
Luftoj për atë që jam, e jo për atë që vdes.
Në çdo hap, një kujtim më ndjek pas,
Por unë s’e ndal luftën, deri kur t’bie n’vras.