Rrëfimi i rrallë i Dritëro Agollit për takimin me djalin pas shumë vitesh!

Dritëro Agolli hap 'valixhen' metaforike dhe reale të kujtimeve të tij, duke prekur periudhat më formuese dhe njëkohësisht më të dhimbshme të jetës së tij. Ai e nis duke folur për fëmijërinë dhe atë që ai e quan 'aleancën me natyrën', një periudhë pafajësie dhe zbulimi që sipas tij është thelbësore për formimin e çdo shkrimtari. Lidhja me fshatin, lulet dhe përrallat përbëjnë shtresën e parë të ndërgjegjes së tij artistike.
Më pas, ai kalon te vitet e studimeve në Bashkimin Sovjetik, të cilat i cilëson si vitet më të bukura të rinisë. Aty, Agolli ra në kontakt me kulturën e madhe botërore, gjë që i 'ndezi imagjinatën' dhe i dha mjetet për të ëndërruar dhe për të ndërtuar të ardhmen. Ai thekson se universiteti nuk i dha thjesht dije, por një 'sistem të të studiuarit', një metodologji për të kuptuar botën dhe veten, duke hedhur poshtë idenë se diploma të bën automatikisht të mençur.

Biseda merr një kthesë intime dhe melankolike kur preket tema e ndarjes nga familja e tij e parë – ish-gruaja ruse dhe djali i tij. Agolli flet për vëllimin me tregime 'Zhurma e erërave të dikurshme', një vepër që thyen skemat e realizmit socialist me pesimizmin dhe kompleksitetin e saj, duke reflektuar trazirat e tij personale të asaj kohe. Ai pranon se dhimbja personale ndikoi në artin e tij, duke i dhënë një thellësi që mungonte në letërsinë skematike të kohës.

Metafora e 'valixhes me kujtime' – një objekt fizik që bashkëshortja e tij e dytë, Sadija, përmend se e ka gjetur – bëhet qendra e këtij rrëfimi. Agolli shpjegon se pse nuk e hap shpesh këtë valixhe: 'Gjërat e shtrenjta nuk mund të hapen gjithnjë, se shpërdorohen.' Ai bën një paralelizëm të mrekullueshëm me zemrën dhe konceptet e mëdha si liria apo demokracia; nëse përmenden apo preken çdo ditë pa shkak, ato humbasin vlerën. Kjo filozofi e ruajtjes së emocioneve të forta për momente kyçe tregon një mençuri të thellë jetësore.

Segmenti mbyllet me reflektimin e Agollit mbi takimin e rrallë me djalin e tij pas shumë vitesh dhe mbi natyrën shëruese të harresës. Ai argumenton se harresa është një dhunti e natyrës për të mbrojtur njeriun nga çmenduria e kujtimit të çdo detaji të dhimbshëm. Me një logjikë të ftohtë por prekëse, ai flet për 'rigjenerimin' e natyrës dhe detyrën e njeriut për të vazhduar jetën, duke lënë pas tragjeditë personale në emër të vazhdimësisë së jetës, një qëndrim që tregon forcën e tij stoike përballë fateve të jetës.
Subscribe "Dritare TV": https://www.youtube.com/c/DritareTV?s...

Për më shume lajme dhe informacione kliko KËTU:
https://www.dritare.net​

Like faqen Dritare.net në Facebook:
  / portali.dritare​  

Follow Dritare TV në Instagram:​
  / dritare_tv  

Follow Rudina Xhunga në instagram:
  / rudinaxhunga  

Follow Rudina Xhunga në Twitter:
  / rudinaxhunga​  

DritareTv, është një web televizion, i dritare.net.
Ne jo vetëm informojmë, por dhe mirëinformojme.
Nëse kërkon një dritare, ja ku është DritareTv.