Lisette Ma Neza - De inauguratiedichteres

De inauguratiedichteres

Alle mensen die ons met Amanda

vergeleken - de volgende ochtend

de zwaarte van de aarde in haar

pigment opgeslagen



Een gezicht dat op het mijne lijkt,

een snelheid van witte woorden die

we eindelijk kunnen volgen



Hoe ze de toekomst van de Verenigde Staten

op haar schouders durfde te dragen

Terwijl ze op de schouders van

haar voormoeders stond

En verenigen deed ze

Herenigen deed ze

Vertegenwoordigen deed ze



“I have a dream” werd “I have a poem to recite”



Ik zie haar in jouw gezicht; mezelf



Mijn zuster Amanda, ik wil je schrijven over onze zussen

die net zoals wij durven spreken en schrijven

Durven dichten

Geen daden, maar dappere woorden:

dichten over hoe ze verdwijnen wanneer

ze plots zwarte vrouwen worden



Over het bloeden

De broeders die wegkwijnen

Het zwijgen

Het wegkwijnen van de moeders

die wenen in westerse talen

De trauma’s

De vaders die vluchtten

De mannen die kwijlen

De klasgenoten die aan onze vlechtjes trekken

Met elk verdriet van de meisjes

het verkleinen, het verkruimelen

van hun witte woordenschat

De stilte… die jij doorbrak



Het verhaal van de mensheid heeft haar ogen op jou gericht, Amanda

Schrijf nu het jouwe



En inderdaad

Zelfs als we rouwen groeien we op

En terwijl we rouwden groeiden we… op



Ik zie

Ik zie

Wat jij niet ziet het en het is

Zwart



En ik zag, ik zag

Wat jij ook zag

In het meisje met haar gele jas

Mezelf



Oog in oog

met het Trump-tijdperk

het Witte Huis dat weer kleur bevat

Black Lives Matter

En de coronacrisis stelt mijn zuster

Er is altijd licht en

We zijn enkel het licht als we

dapper genoeg zijn

Om in het licht te kijken



En voor even, zagen we het schijnen



Alle mensen die ons met Amanda

vergeleken de volgende ochtend

We zijn haar

We zijn hier

We zijn gehoord



Het zwarte meisje schreef

Het zwarte meisje sprak