نادر شاه افشار پارت سی ام ( پارت پایانی) راوی آرزو خرسند

نادر افشار کشته شد...
آن مرد از تبار طوفان، که با شمشیرش مرزها را جابه‌جا کرد، اما نتوانست دل‌های زخمی مردمانش را آرام کند.
او رفت، چنان‌که همیشه رفتگان قدرت می‌روند — با دستانی سنگین از خون و چشمانی که هیچ‌گاه آرامش را ندیدند.

اما در پسِ فریاد تاریخ، صدایی خاموش ماند…
صدای مردم.
مردمی که در میان غارت‌ها، فتوحات و تاج‌گذاری‌ها، تنها می‌خواستند زندگی کنند.

کسی در تاریخ ننوشته که وقتی نادر جهان را به لرزه می‌انداخت، در دهکده‌های خاکی ایران، کودکی با شکم گرسنه خواب می‌دید.
کسی نگفت از مادری که پسرش را به جنگ داد، اما هرگز بازگشتش را ندید.
کسی نپرسید آن دهقان، که زمینش زیر پای سپاهیان له شد، چه رؤیایی داشت جز یک لقمه نان و آسمانی آرام؟

در این سرزمین، شاهان آمدند و رفتند؛
تاج‌ها درخشان شدند و خاموش گشتند.
اما خاک، همیشه سنگینی ظلم را بر دوش کشید.
هر بار نامی تازه بر تخت نشست، و مردمی بی‌نام، زیر سایه‌اش فراموش شدند.

نادر کشته شد، اما آیا با مرگ او، عدالت زاده شد؟
آیا خونش، زخم‌های ایران را شست؟
یا این خاک، بار دیگر در سکوت، زخم دیگری را پذیرفت؟

ایران…
ای خاک رنج‌دیده‌ی صبور،
چقدر مظلومیت در رگ‌هایت جاری‌ست!
تاریخ از شمشیرها نوشت، از تاج‌ها، از جنگ‌ها…
اما هیچ جا ننوشته‌اند که ما، مردم این دیار،
قرن‌هاست تنها تشنه‌ی جرعه‌ای آرامشیم —
آرامشی بی‌خون، بی‌ترس، بی‌دروغ.

ما را کسی در کتاب‌ها ننوشت،
اما هنوز نفس می‌کشیم،
زیر آفتاب همین خاک،
با قلب‌هایی که هنوز به صلح ایمان دارند…


!   / @arezookhorsand5370  

من آرزو ‌خرسندم و‌ در این مجله با وسواس به‌تولید محتوا برای شما مشغولم 

موسیقی متن royalty‑free است .

#کتاب_صوتی #eie #مجله # نادرشاه افشار
🌷🌷🌷🌷