Στης Κουφάλας Το Σκοτάδι – Doctor Ji Vag Moriatis - Ευαγγελος Μωριατης official audio lyrics 2025

🎧 Τίτλος: Στης Κουφάλας Το Σκοτάδι – Doctor Ji Vag Moriatis
🎤 Ερμηνεία / Στίχοι: [Ευαγγελος Μωριατης]
🎬 Είδος: rap hip hop/ Storytelling / moriatis-Style Humor

Μπες στο σκοτεινό, χιουμοριστικό και λίγο… οδοντιατρικό σύμπαν του Doctor Ji Vag Moriatis, εκεί όπου οι εφιάλτες γίνονται flow, οι σκέψεις δαγκώνουν σαν φίδι και μια κουφάλα στο δόντι μετατρέπεται σε ολόκληρο ψυχικό ταξίδι.

Στιχουργικά παίζει ανάμεσα στο χιούμορ και το δράμα, με punchlines, rap hip hop ρυθμό και μια ιστορία που ξεκινά από το βάθος της νύχτας και καταλήγει στην καρέκλα του πιο αλλόκοτου γιατρού της πόλης.


🔥 Το τραγούδι μιλάει για:

Τους εσωτερικούς φόβους που σε “τρώνε” σιγά-σιγά

Την αίσθηση ότι κάτι σκοτεινό σε κυνηγάει

Το πως μετατρέπεις τον τρόμο σε ραπ και γέλιο

Έναν γιατρό… λίγο περίεργο, λίγο rap hip hop λίγο καραγκιόζη

Ένα μυαλό που παλεύει με τον εαυτό του

👍 Like – Comment – Subscribe

Αν το κομμάτι σου άρεσε, άφησε ένα σχόλιο και μοιράσου το.
Η υποστήριξή σας δίνει ζωή στο Doctor Moriatis… και στις κουφάλες του.

#DoctorJiVagMoriatis #StisKoufalasToSkotadi #greekmusicGreekTrap #GreekRap #hiphopmusic #RapGr #Darkrap #StorytellingRap #Punchlines #Melodicrap #DarkVibes #NightmareFlow #InnerDemons #RapHumor #moriatisvibes #DentistRap #DoctorFlow #NewMusic #ΕλληνικηΤραπ #ΕλληνικηΡαπ



📜 Στίχοι:


Κουπλέ 1

Στης νύχτας το σκοτάδι πάλι κάτι με τσιμπάει,
μια σκιά που με βαραίνει και δεν λέει να σταματήσει.
Ένα βάρος που φυλάω, μα ποτέ δεν μου μιλάει,
μα το νιώθω να μου παίρνει λίγη δύναμη ξανά.

Όπως σέρνεται το φίδι, μες στο χώμα μου περνάει,
σαν σκιά που με βαραίνει και δεν λέει να σταματήσει.
Κι όσο κάνω ότι δεν βλέπω, τόσο εκείνο δυναμώνει,
σαν λογαριασμός ληγμένος που κανείς δεν τον πληρώνει.


Κουπλέ 2

Σαν μικρός το αμελούσα, το ’βλεπα, το προσπερνούσα,
κι όσο πάει μεγαλώνει κι απ’ τη ρίζα μου ρουφά.
Ένας τύπος που κουνιέται και στα βάθη μου γλιστρά,
κάτι θέλει από μένα κι όλο πάει πιο βαθιά.

Ένα τέρας που μου τρώει λίγο-λίγο την ψυχή,
στη γωνιά καραδοκεί, σαν να λέει “η σειρά σου”.
Κι εγώ κάνω πως γελάω, πως δεν βλέπω τη ρωγμή,
μα ο ήχος απ’ το τρίξιμο καίει όλη τη στιγμή.


Κουπλέ 3

Σου το έβαλα στο στόμα, το είχες ανοίξει τόσο,
μες στην κουφάλα του δοντιού είπα να σου το χώσω.
Κι ο πόνος απ’ τα ούλα σου τα μάτια θα δακρύσουν,
και με το κάτασπρο υγρό τα δόντια θα γυαλίσουν.

Θ’ ασπρίσουνε τα ούλα σου, το στόμα θα μυρίσει,
θα δεις πως η εξέταση είναι γλυκό μεθύσι.
Μετά θα γίνεις κολλητή — αχώριστη πελάτης,
έλα στο ιατρείο μου, Doctor Zi Vag Moriatis.

Και ναι, άμα πονέσει, πες “ντόκτορ, κάνε κάτι”,
θα σου δώσω αναισθησία που την νιώθει και το μάτι.
Οδηγός Formula 1, μπαίνω — αλλάζω ό,τι βρω,
κι όταν φύγεις απ’ την πόρτα, θα χαμογελάς μωρό.


Προ-Γέφυρα

Κι όσο φτιάχνω το χαμόγελο, βαθιά μου κάτι σκάβει,
λες και ζουν τα κορκομπίλια που το μέτωπό μου γράφει.
“Δεν τη γλιτώνεις, μάγκα Βάγγο — θα ’ρθω πάλι το βραδάκι”,
κι εγώ κάνω τάχα μούρη, μα φοβάμαι σαν παιδάκι.

Γέφυρα

Μα ήρθε η ώρα να μιλήσω, δεν κρατιέμαι άλλο έτσι,
κι αν γελάω προς τα έξω, μέσα τρίζει το θεριό.
Κάτι θέλει να μου φάει… κι εγώ κάνω τον καλό,
δε μ’ αφήνει σε ησυχία — Θε μου, πάω να τρελαθώ.

Ρεφρέν (×2)

Πάλι μέσα μου τρυπάς,
κάθε νύχτα με ξυπνάς,
εφιάλτης έχεις γίνει· μια φωνή βαθιά φωνάζει.

Δεν αντέχω άλλο πια,
τι ζητάς από εμένα;
ή θα φύγεις από πάνω…
ή θα μπω ξανά στο λούκι.

Κουπλέ 4

Μπαίνω μέσα στο μυαλό μου και το βρίσκω αναμμένο,
σαν παράνομος που ψάχνει μέρος σπίτι να κρυφτεί.
Ό,τι άφησα στη μέση τώρα γίνεται φευγιό,
κι ό,τι πίστεψα πως έσβησε, είναι μέσα στο μυαλό.

Σαν να έχω στο κεφάλι το σπαθί του σαμουράι,
που χορεύει ζεϊμπεκιά — είναι δράμα και ντροπή.
Κι εγώ τρέχω στον καθρέφτη — “ρε, ποιος είσαι πάλι εσύ;”
και απ' τον φόβο τον πολύ… καταβρέχω το χαλί.

Και τότε μπαίνει ο άλλος, ο γιατρός ο καραγκιόζης:
— “Άνοιξέ μου, λέει, το στόμα!”
— “Γιατί έτσι, μορφονιέ; Έχεις δόντι μια κουφάλα!”
Ρίχνω γέλιο, μα βαθιά μου μού ’ρχεται λίγο να κλάψω,
μα το κάνω ραπ τραγούδι για να το ξορκίσω κάπως.


Ρεφρέν — Reprise (1 + μισή επανάληψη)

Πάλι μέσα μου τρυπάς…
κάθε νύχτα με ξυπνάς…
εφιάλτης έχεις γίνει· μια φωνή βαθιά φωνάζει…

Δεν αντέχω άλλο πια,
τι ζητάς από εμένα;
ή θα φύγεις από πάνω…
ή θα μπω ξανά στο λούκι.

(ή θα μπω… ξανά… στο λούκι…) echo


Στα κύματα της ποίησης τής ψυχής τά αποκαΐδια Βαγγέλης Μωριατης