Poitiers 9 Basse et dessus de Cromorne et Echo de la Cornet de Récit

Improviseren in een zuivere Frans barokke stijl alsof het als compositie gedrukt staat is meer dan het kopiëren van harmonieën, melodiefragmenten of compositiemodellen met min of meer vaste daaraan gekoppelde registraties. Overigens, evenals in alle barokke improvisatie, moet op het moment suprême immers ook de uitvoeringspraktijk in de volle breedte van het spectrum ervan meeklinken en meebeleefd kunnen worden door zowel de executant als de luisteraar.
En dan wordt het een grote uitdaging. Immers met name bij de Frans barokke versieringskunst vormt het al dan niet veel of een beetje, of helemaal niet inégal spelen al een immens keuzespectrum. Of nadenken over welke soort triller je speelt en hoeveel trillers. Immers te weinig maakt het weer niet ‘écht’ genoeg en teveel leidt alleen maar af en maakt het protserig. Juist precies zo versieren zoals De Grigny in zijn composities heeft laten zien is dan natuurlijk wel een prachtige leidraad. En dat daardoor de melodielijnen een volkomen eenheid gaan vormen met de versieringen: melodie is versiering en versiering is melodie. Dat het dan minder polyfone muziek is en het daarmee minder denkkracht zou vragen is dan niet waar. Juist het in diezelfde milliseconde letten op al die andere dingen maakt het net zo gecompliceerd. En je hebt ook wel een groot muzikaal talent nodig om deze stijl volledig te ‘snappen’.
Al deze dingen werden voor mij opeens praktische werkelijkheid toen ik in 2016 in Poitiers was en daar het wereldberoemde orgel van François-Henri Cliquot (1791) bespeelde.

De Basse et dussus de Cromhorne werd soms vergezeld van een echopartij met de Cornet van het Récit. Zo ook hier. Het is een variant van de andere solovorm met de Cromhorne, nl. de Cromhorne en Taille zoals bij Couperin. In de hier gespeelde suite bewaar ik de Taille variant verderop voor het Jeu de Tierce van het Positif, zoals bij De Grigny.
Deze vorm van Basse de Cromhorne etc. vergt ook een snellere en sierlijker Temps de Menuet beweging. Het karakter van de melodie verandert daarbij navenant. Bij deze opname ligt de telefoon dus dichtbij de kast van het Positif waarin aan de achterzijde de beide tongwerken staan opgesteld. Ze klinken op de opname van ook naar verhouding directer en sterker dan bij de klankbalans in de kerk.