Αίγιο/Το μπαλκόνι του Κορινθιακού

Το Αίγιο είναι παράκτια πόλη της βόρειας Πελοποννήσου και αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αχαΐας. Σήμερα έχει πληθυσμό 19.857 κατοίκους. Λόγω της γεωγραφικής του θέσης είναι γνωστό ως το μπαλκόνι του Κορινθιακού. Οι τομείς ειδικού ενδιαφέροντος των τουριστών είναι το παλαιό τμήμα της πόλης (με στοιχεία της χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα) και η παραλία από το σιδηροδρομικό σταθμό (που παρέχει ένα παράδειγμα της αρχιτεκτονικής σιδηροδρόμων των αρχών του 20ου αιώνα) ως την εκκλησία της Παναγίας της Τρυπητής, όπου διακρίνονται οι παλαιές σταφιδαποθήκες (όλες τώρα εσωτερικά μετασχηματισμένες σε πολυτελή καφέ) αλλά και του παλαιού εργοστασίου χαρτοποιίας (που παρέχει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής από την αρχή του προηγούμενου αιώνα). Στο Αίγιο εξαιτίας της ανθηρής οικονομικής κατάστασης, που οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο εμπόριο της περίφημης κορινθιακής σταφίδας, που παρήγαγε η περιοχή, οικοδομήθηκαν πολλά όμορφα νεοκλασικά κτήρια, δημόσια και ιδιωτικά και ναοί κατά το τέλος του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Aigio is a coastal city in the northern Peloponnese and is the second largest city in Achaia. Today it has a population of 19,857 inhabitants. Due to its geographical location, it is known as the balcony of the Corinthian Gulf. Areas of special interest to tourists are the old part of the city (with elements of characteristic early 20th century architecture) and the beach from the railway station (which provides an example of early 20th century railway architecture) to the church of Panagia Tripiti, where the old raisin warehouses (all now internally transformed into luxurious cafes) and the old paper factory (which provides a characteristic example of industrial architecture from the beginning of the previous century) can be distinguished. In Aigio, due to the prosperous economic situation, which was due almost exclusively to the trade of the famous Corinthian raisins, which the area produced, many beautiful neoclassical buildings, public and private, and churches were built at the end of the 19th century and the beginning of the 20th.