บทกลอนพระคุณของแม่

ในวันแม่แห่งชาติปีนี้
เราขอน้อมรำลึกถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่ของแม่
ผ่านบทกลอนและถ้อยคำอันลึกซึ้ง
ที่บรรยายถึงความรัก ความเสียสละ และความห่วงใยของแม่
ตั้งแต่วันที่เราเริ่มมีลมหายใจ จนถึงทุกลมหายใจของแม่เอง
ขอให้คลิปนี้เป็นแรงบันดาลใจ ให้ทุกคนบอกรักแม่ในวันนี้
และดูแลแม่ในทุก ๆ วัน…ไม่ใช่เพียงแค่วันแม่
แชร์บทกลอนนี้ให้กับแม่เพื่อบอกรักแม่
[บทกลอนพระคุณของแม่]
พระอรหันต์ ชั้นอุดม หรือพรหมเมศร์
คุณวิเศษ มิได้ใหญ่ ไปกว่าแม่
ของแม่ใหญ่ ใกล้ชิด ติดลูกแจ
แม่จ๋าแม่ ลูกนี้คิด เป็นนิตย์เอย

รักใดเล่า รักแน่ เท่าแม่รัก
ผูกสมัคร รักมั่น ไม่หวั่นไหว
ห่วงใดเล่า เท่าห่วงดั่งดวงใจ
ที่แม่ให้ กับลูก อยู่ทุกครา

ยามลูกขื่น แม่ขม ตรมหลายเท่า
ยามลูกเศร้า แม่โศก วิโยคกว่า
ยามลูกหาย แม่ห่วงดั่งดวงตา
ยามลูกมา แม่หมด ลดห่วงใย

ยามมีกิจ หวังให้เจ้า เฝ้ารับใช้
ยามป่วยไข้ หวังให้เจ้า เฝ้ารักษา
ยามถึงคราว ล่วงลับ ดับชีวา
หวังให้เจ้า เฝ้าปิดตา เวลาตาย

รักของใคร หรือจะแท้ เท่าแม่รัก
ผูกสมัคร สายเลือด ไม่เหือดหาย
คนอื่นรัก ยังประจักษ์ ว่ารักคลาย
จืดจางง่าย ไม่จีรัง ดั่งมารดา

รักใด ชูไว้ เหนือรักอื่น
เป็นรักรื่น ไร้ราคี โลกีย์วิสัย
รักมิใช่ เพื่อตน หรือสนใจ
คำนึงถึง กำไร และขาดทุน

รักใด จะยืน เมื่ออื่นล้ม
รักน่าชม สุกใส ไม่ข้นขุ่น
รักนั้นคือ รักแท้ แม่การุณ
มอบแก่กุล บุตรธิดา ผู้ยาใจ

แม่มิเพียง แต่ให้กำเนิดลูก
จิตท่านผูก เฝ้าถนอม เป็นจอมขวัญ
แม่มิเพียง เลี้ยงลูกให้ ใหญ่เท่านั้น
แม่เพียรสรรค์ สร้างนิสัย ให้ลูกดี

แม่มิเพียง ให้สมบัติพัสถาน
ให้ลูกมี วิชาการ โอฬารศรี
เพื่อลูกได้ ใช้ดำรง ทรงชีวี
บนวิถี ของมนุษย์ อันสุดไกล

แม่มิเพียง สุดอาทร ใจร้อนร้าว
เมื่อลูกคราว โรคเบียน เวียนเจ็บไข้
ครั้นลูกหาย คลายโศก สร้างโรคภัย
แม่จึงใจ หายห่วง บ่วงกังวล

พระคุณแม่ นั้นประมาณ ไม่สิ้นสุด
แม้สมมุติ เอาแผ่นดิน สิ้นแห่งหน
เป็นหมึกก้อน ผ่อนคลายในสายชล
ให้ทั่วหน แห่งสมุทร สุดนที

แล้วเอาเขา พระสุเมรุ ที่เด่นหล้า
เอาปากกา จุ่มหมึก บันทึกที่
เอาท้องฟ้า เป็นกระดาษ วาดคดี
แล้วเขียนชี้ ชมบุญ คุณมารดา

เขียนจนสิ้น ดินฟ้า มหาสมุทร
เขียนจนสุด พระสุเมรุ ที่เด่นหล้า
แต่ไม่สุด สิ้นบุญ คุณมารดา
จึงนับว่า ใหญ่ยิ่ง ส่งทั้งปวง

ขอขอบคุณบทกลอนจาก
หนังสือ “วิธีใช้หนี้พ่อแม่และหน้าที่ของเด็ก”
พระธรรมสิงหบุราจารย์