Eylül Yankısı - Tunely

Eylül Yankısı - Tunely

Gece çöker omzuma, rüzgâr eski bir masal fısıldar
Sen geçersin aklımdan, ince bir sızı gibi, ağır ağır
Şehrin boş sokaklarında, ayak izlerin silinmez
Ben hâlâ aynı yerdeyim, sen gideli kaç mevsim geçmez

Bir yanım bekler seni, kırık bir fotoğraf kenarı
Bir yanım alıştı sanır, ama içimde kopar fırtınaları

Düşüyorum adımlarına, Eylül’ün yankısı gibi
Gittiğin günden beri içimde bir gölge saklı
Her cümlen yağmur olur, vurur camlarıma sessiz
Ben sana tutunurken, kendimden düşmüşüm gizlice

Bir kahve kokusu bile getirir seni aklıma
Rüzgâr saçlarını savurur sanki yanımda
Kaldırımlar anlatır bize dair ne varsa
Ben yine susarım, en çok susarken yanar ya insan

Bir yanım küser zamana, bir yanım hâlâ inanır
Söyle, sen de bazı geceler kaybolur musun hatıralar arasında?

Düşüyorum adımlarına, Eylül’ün yankısı gibi
Gittiğin günden beri içimde bir gölge saklı
Her cümlen yağmur olur, vurur camlarıma sessiz
Ben sana tutunurken, kendimden düşmüşüm gizlice

Belki bir gün dönersin, belki bir gün geçer acılar
Ama seninle başlayan hiçbir eylül bitmez buralar

Sen gittin, şehir eksik
Ben kaldım, yarım bir şiir gibi
Eylül hep sende saklı
Ben hep bu şarkıda gizli…
Released on: 2025-11-30