Narażenie na niebezpieczeństwo i zarażenie (prawo karne)

www.prawomocni.pl
Narażenie na niebezpieczeństwo oraz narażenie na zarażenie chorobą to wymienione w rozdziale XIX kodeksu karnego przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. Narażenie na niebezpieczeństwo (art. 160 k.k.) polega na podjęciu przez sprawcę wszelkich możliwych zachowań, które mogą narazić inną osobę na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia (w rozumieniu art. 148 k.k.) albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (w rozumieniu art. 156 k.k.). Norma sankcjonowana w omawianym przepisie nie obejmuje zatem wszystkich kategorii zachowań stanowiących zagrożenie dla dóbr prawnie chronionych w postaci zdrowia i życia ludzkiego, a jedynie takie, które rodzą zagrożenie przekraczające społecznie tolerowany stopień ryzyka.
Przestępstwo narażenia na zarażenie stanowi uszczegółowienie zakazu z art. 160 k.k. w zakresie, w jakim określa konkretny typ narażenia na niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub pozbawienia życia. Sprawca czynu zabronionego z art. 161 k.k. musi zatem (1) dysponować świadomością własnego stanu zdrowia, tj. bycia nosicielem wirusa HIV, osobą dotkniętą chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu oraz (2) podjąć zachowanie sprzeczne z regułami ostrożności, narażające inną osobę na zarażenie. Z uwagi na fakt, iż znamię skutku realizuje wywołanie przez sprawcę stanu bezpośredniego narażenia, przepis art. 161 k.k. nie obejmuje swym zakresem rzeczywistego zakażenia pokrzywdzonego.